پزشکانی را می‌شناسم که …

در این دو سال به چشم خود دیدیم چگونه بسیاری از پزشکان و کادر درمان در خط مقدم مقابله با کرونا فداکاری کردند. در حالی که برخی از ما مشغول لایک و اسکرول فضای مجازی و ابراز تاسف‌ و نمایش‌های بی‌حاصل بودیم، آن‌ها غالبا بی سر و صدا در حال «کار کردن» به معنی واقعی کلمه بودند بدون اینکه عکسی از خودشان در فضای مجازی بگذارند، بدون نیاز به لایک و فالور.

پزشکی رشته‌ی دشواری ا‌ست و نه تنها در ایران بلکه در اغلب کشور‌ها پرتلاش‌ترین و با‌هوش‌ترین افراد جامعه این رشته را انتخاب می‌کنند و در آن دوام می‌آورند؛ افرادی که به خودشان زحمت می‌دهند، شاخ غول کنکور را می‌شکنند، هفت سال پزشکی عمومی بدون هیچ درآمد، خواب و استراحت و تفریحی را از سر می‌گذرانند. دو سه سال طرح در مناطق دورافتاده با کمترین امکانات و بعد لاجرم آزمون تخصص و چهار سال دوباره درس خواندن و کار کردن توامان در بیمارستان‌ها.

هر مُشتی نمونه خروار نیست. من پزشکانی را از نزدیک می‌شناسم که نه تنها پول ویزیت و عمل را نمی‌گیرند بلکه هزینه داروی بیمار را هم می‌پردازند. حتی مبلغی را نزد داروخانه برای اینگونه افراد می‌گذارند تا بیمار خجالت‌زده نشود.

شما هم وقتی در مطب نشسته‌اید پول ویزیت را در تعداد افراد ضرب می‌کنید؟ اما نمی‌دانید بیمه‌ها پرداخت پول پزشکان را گاه تا یک سال هم به تعویق می‌اندازند. شاید ندانید فقط اندکی از پولی که به بیمارستان‌ها می‌دهیم به پزشک تعلق میگیرد و مابقی صرف مخارج دیگری می‌شود. متاسفانه سیستم بهداشت و درمان و بیمه‌ ما بسیار ضعیف است.

اینکه در این مملکت خیلی‌ها می‌خواهند بچه‌شان دکتر شود به دلیل ضعف ساختاری است. همان چیزی که باعث می‌شود دانشجوی مهندسی شریف انصراف بدهد تا پزشکی بخواند. این مساله باعث عقب ماندگی ما از سایر کشورها می‌شود. مملکتی پیشرفت می‌کند که همه‌ی افراد جامعه با توجه به علاقه‌شان بتوانند شغلی با درآمد مناسب انتخاب کنند که همراه با خلاقیت و رشد به رضایتمندی‌شان منجر شود.

همان‌طور که مهندس و معلم و وزیر و وکیل خطا‌کار داریم، پزشکان نیز مستثنی نیستند. اما نباید از آن مستمسکی برای ایجاد اضطراب و بی‌اعتمادی در جامعه ساخت. اکثر پزشکان دلسوز و شریفند. البته خطای آنها بیشتر به چشم می‌آید چرا که با جانِ عزیز  سر و کار دارند.

به همه پزشکان که فرزندان دلسوز ایران زمین‌اند، خدا قوت می‌گوییم و آرامش می‌طلبیم برای آنان که قربانی سو مدیریت در این مملکت شدند، آن جان‌های نخبه‌ی مستعد، روحشان در آرامش باد.