ساخت نردبان از چوبه‌دار

موارد جنایی که در آن برخی افراد و انجمن‌ها برای نجات جان یک قاتل با حساب بازکردن روی بخشش خانواده مقتول اقدام می‌کنند موضوعی بسیار پیچیده است.

در پا درمیانی‌هایی از این دست، دیده می‌شود افرادی که برای نجات جان قاتل تلاش می‌کنند، خانواده مقتول را که عزیزی ازدست داده‌اند، در نظر نگرفته و بدون درک شرایط سخت و رنج آور خانواده مقتول، برای بخشش قاتل فشار می‌آورند.

افراطی‌گری عده‌ای که در افکارعمومی خود را صاحب نفوذ می‌بینند مانند بازیگران و اینفلوئنسرهای مجازی و …، گاه تا جایی پیش‌ می‌رود که خانواده مقتول را به خشونت‌ورزی و دوری از رحم و مروت  متهم می‌کنند و اینجا است که برگرداندن رای از قصاص، دقیقا نتیجه معکوس می‌دهد.

اخیرا فیلمی از یکی از همین اینفلوئنسرهای مجازی که زمانی با سوژه قرار دادن آسیب‌های اجتماعی، برای یک موسسه مردم نهاد شهرت دست و پا می‌کرد و چند سالی است شاخ مستقل مجازی شده، انتشار یافته است که می‌کوشد مادر «غزاله» را در منگنه قرار دهد؛ مادری که فرزندش به دست «آرمان عبدالعالی» به قتل رسیده است.

در آخرین خبر پرونده مذکور، رسانه‌ها از تعویق مجدد قصاص «آرمان» متهم به قتل در ۱۷ سالگی، خبر داده‌اند. هنوز پرونده قتل با ابهامات مهمی روبرو است و مهمترین ابهام پیدا نشدن جسد غزاله است.

خانواده مقتول بارها اعلام کرده شرط بخشش پیدا شدن جسد است. این درحالی است که قاتل از اعلام مکان جسد امتناع می‌کند و نمی‌داند چه بلایی بر سر آن آمده است.

در این شرایط است که امثال شاخ‌های کلیپ‌ساز با منش «خودقیم‌پنداری» برای مردم، رای به بخشش اجباری می‌دهند.

مجموع ماجرا اینکه ساخت یک فیلم به ظاهر دلسوزانه و تکرار رنج آور این موضوع که بخشیدن فضیلت است، نمی‌تواند معمای بزرگ زندگی یک زن به عنوان یک مادر را که آن هم جسد فرزندش است، حل کند و به نظر می‌رسد حتی الامکان این افراد غیرکارشناس نباید در این موارد دخالت کنند و از یک ماجرای قتل برای خود کاسبی تازه شهرت به راه بیاندازند.

✍امیر حمزه نژاد روزنامه نگار توسعه