طرح حمایت از خانواده؛ رانتش را می‌خوریم و جوکش را می‌سازیم

زن جوانی بود. به سختی می‌شد تصور کرد مادر شده است. دست پسرک دوساله‌ای دنبالش کشیده می‌شد که لباس گرمی به تن نداشت. لکه‌های صورت پسرک معلوم نبود از کثیفی‌است یا رد اشک یا زخم. می‌گفت کودکش از کتک خوردن لذت می‌برد. می‌گفت اگر یک روز او را نزند بچه می‌رود و سرش را آنقدر به دیوار می‌کوبد که از حال برود. می‌گفت شوهرش بیکار است و دیر بجنبد زیر مشت و لگد اوست.

اینها که خواندید خیال‌پردازی‌های نویسنده نیست. واقعیت زندگی عده‌ای از دهک‌های پایین جامعه است که غایتی زیباتر برای زندگی‌شان را حتی متصور هم نمی‌شوند؛ نوجوانانی که به خاطر چند هزار تومان چاقو می‌کشند و آدم می‌کشند، دخترکان چهارده ساله‌ای که سه بار در مرکز ترک اعتیاد خوابانده‌ایم و به انواع مشکلات روحی دچارند، زنان جوانی که به دلیل نبود حمایت‌های روانی خودسوزی می‌کنند و به شکلی دردناک می‌میرند؛ همه‌ی اینها درست جلو چشم ما رخ داده‌است. فقر اقتصادی و فرهنگی خودش را به مرکز شهرهای هم بزرگ کشانده و دهن کجی می‌کند.

در این اوضاع، طرح «حمایت از خانواده و جوانی جمعیت» بدون مطرح شدن در صحن علنی مجلس نهایی و ۲۴ آبان‌ماه از سوی رئیس جمهوری ابلاغ می‌شود؛ قانونی که رسما حریم خصوصی  تک تک افراد جامعه را نشانه رفته و توهینی علنی به شعور و تشخیص مردم ایران به‌ حساب می‌آید.

۱-یکی از سوالات درباره قانون حمایت از خانواده این‌ که چه کسانی از وام ده میلیون تومانی آن استقبال می‌کنند. در حالی که پرورش یک کودک فقط در سال اول زندگی بین ۵۰ تا ۱۲۰ میلیون تومان هزینه دارد؟ پاسخ واضح است؛ اقشار بسیار ضعیفی که در بدترین شرایط اقتصادی به هر چیزی چنگ می‌اندازند تا زنده بمانند. آنها که کلیه‌شان، رحم‌شان و روح‌شان را به فروش گذاشته‌اند حالا به خاطر چند تومان تکثیر می‌شوند تا آمار خوشحالتان کند.

۲-در جامعه‌ی سالم، زن کارخانه‌ای برای تولید مثل نیست. انسانی‌ است که حرمت و اختیار بدن، روح و زندگی خودش را دارد. مادری‌ است که با تک‌تک سلول‌هایش کودکی را می‌پرود و با رضایت کامل روزها و شب‌هایش را وقف رشد و خوشبختی او می‌کند. نه زنی افسرده که به خاطر یک اشتباه کوچک باردار شده است. نه انسانی مجبور که باید برخلاف میل و شرایطش متحمل رنج زایش شود. این طرح به وضوح سلامت جسمی و روانی زنان را مخدوش می‌کند. زنان را به سمت سقط‌های غیربهداشتی و خطرناک سوق می‌دهد و سبب استرس و دوری گزینی زنان از روابطی می‌شود که حق طبیعی آنهاست. این طرح به وضوح ضد زن است.

۳-حق اولیه‌ی هر کودک این است که «وجود داشتنش» خواست و میل قلبی والدینش باشد. کودکی که به دلیل نبودن وسایل پیشگیری از بارداری و ناخواسته و ناقص به دنیا بیاید، شاید جزئی از یک توده جمعیتی و رقمی از آماری بازدارنده با کارکردهای سیاسی، نظامی و… باشد اما آیا انسانی سالم و خوشبخت خواهد بود؟

۴-نسلی هستیم که هنوز شعار «فرزند کمتر، زندگی بهتر» را به یاد داریم. مردم احشامی نیستد که هر وقت اراده کردید جفت‌گیری کنند و زیاد شوند، هر وقت زیاد شدند، صادرشان کنید تا ذبح شوند. در شرایطی غربالگری را حذف می‌کنید که زندگی معلولان در ایران اسفبار است. ایران با مشکلات متعدد زیست محیطی، بهداشتی و آموزشی، کمبود آب و برق و زیاد‌بود پراید مواجه است و همین جمعیت موجود هم مدام در شرایط حساس کنونی به سر می‌برند.

۵-یک موش هرگز در دالان تکراری خالی به جستجوی پنیرش نمی‌دود. عجیب است که عده‌ای هنوز نفهمیده‌اند بازی فشار و اجبار و تنگ کردن عرصه بر مردم نتیجه‌ی عکس می‌دهد. مردم راه‌های میان‌بر برای عبور از قوانین غیرانسانی را پیدا می‌کنند. بازارسیاه وسایل پیشگیری ازبارداری به سایر بازارهای سیاه اضافه می‌شود، لابد عده‌ای رانتش را می‌برند و عده‌ای دیگر جوکش را می‌سازند.