برنامه‌ای برای عبور از بحران «صندلی‌های خالی»!

۳۰۰ میلیارد دلار حداقلِ حجم پولی است که در صنعت  جذب دانشجویان بین‌المللی سالانه جابجا می‌شود و بیشتر آن به جیب کشورهایی مثل آمریکا، انگلیس، آلمان، استرالیا و فرانسه می‌رود.

در سال ۲۰۱۷ تعداد دانشجویان بین‌المللی در سطح جهان افزون بر ۵ میلیون نفر برآورد شده که پیش‌بینی می‌شود این رقم تا سال ۲۰۳۰، دو برابر شود.

در کشور ما بر اساس برنامه ششم توسعه، جذب ۷۵ هزار دانشجوی بین‌المللی در دانشگاه‌های ایران و رسیدن تعداد این دانشجویان به ۱.۸ درصد از کل دانشجویان شاغل به تحصیل در کشور، هدف‌گذاری شده است.

رسیدن به محدوده این هدفگذاری، علاوه بر اینکه پاسخی به بحران «صندلی‌های خالی» در دانشگاه‌ها خواهد بود، دستاوردهای علمی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی قابل‌توجهی نیز برای کشور خواهد داشت.

بر اساس آمار یونسکو ، تعداد دانشجویان بین‌المللی در ایران تا سال ۲۰۱۸ تقریباً ۲۱ هزار نفر اعلام‌ شده است. با توجه به پژوهش‌های صورت گرفته، تحقق هدف برنامه توسعه در این زمینه با موانع سیاستی جدی مواجه است و چالش‌های بسیاری در سه مرحله جذب و پذیرش دانشجو، زندگی در ایران در دوران تحصیل و پس از فارغ‌التحصیلی این دانشجویان بین‌المللی در ایران وجود دارد.

به‌منظور مرتفع ساختن این چالش‌ها، باید بین سازمان‌های دولتی، سازمان‌های مردم‌نهاد و دانشگاه‌ها همکاری کاملی شکل بگیرد و در صورت نیاز قوانین مربوطه اصلاح گردند.

برنامه آفاق با همکاری مشترک پژوهشکده سیاست‌گذاری شریف و انجمن دیاران، در همین راستا و برای تحقق این اهداف شکل‌گرفته است.

آفاق برنامه‌ای حداقل سه‌ساله است که می‌کوشد موانع جذب دانشجویان بین‌المللی در ایران را برطرف کند و کیفیت زندگی دانشجویان بین‌المللی در ایران را بهبود ببخشد.

پژوهش شاخص برنامه آفاق، کتاب تحصیل در این‌سوی مرزها است که در باب بازار جذب دانشجویان بین‌المللی و جایگاه ایران در آن، منتشر شده و تلاش کرده است با بررسی و مقایسه‌ی سیاست‌های کشورهای موفق در زمینه جذب دانشجویان بین‌المللی، فرصت‌های بالقوه ایران در جذب دانشجویان بین‌المللی و موانع و چالش‌های موجود  در برابر آن را مورد مطالعه قرار دهد.

برنامه آفاق سعی دارد با رویکردی علمی پژوهشی گزارش‌های سیاستی از موانع و چالش‌های جذب دانشجویان بین‌المللی تهیه کند و با ارتباط‌‌گیری و رایزنی با سیاست‌گذاران، در تغییر سیاست‌ها و رفع موانع توسعه این حوزه نقش آفرینی کند.

از سوی دیگر چون فضای عمومی جامعه و محیط دانشگاه‌ها در رده‌های مختلف استادان، کارمندان و دانشجویان چندان پذیرای دانشجویان بین‌المللی نیست، برای حل موانع سازگاری فرهنگی اجتماعی به برگزاری دوره‌های ترویجی و آموزشی بپردازد.