دزدهای خرده‌پا و گزینه تغییر شغل

اخیرا فیلمی از یک دوربین مدار بسته منتشر شده که نشان می‌دهد دو سارق از فضای خلوت یک آموزشگاه رانندگی استفاده می‌کنند و با زورگیری از منشی این آموزشگاه، طلا و وسایل گرانبهای او را به سرقت می‌برند.

این روزها جرم‌های اینچنینی پیش چشم مردم بیشتر ظاهر می‌شود و سرقت موبایل و کف‌زنی، زورگیری و دزدی موتورسیکلت و … بسیاری را درگیر خود کرده است.

سرقت موبایل به گونه‌ای شده که برخی به چشم فرصتی برای درآمدزایی با سرمایه‌ی تنها یک موتور و استفاده از اصل غافلگیری به آن نگاه می‌کنند و ممکن است در یک خیابان چندین نفر شاهد این سرقت باشند و غالبا هم در مراکز خرید و پر رفت و آمد اتفاق می‌افتد.

برای پرسنل نیروی انتظامی که شکایات مربوط به این سرقت‌ها را ثبت می‌کند، دزدی اینچنینی به یک پرونده کاغذی و نهایتا یک رقم ختم می‌شود که معلوم نیست به سرانجام برسد یا نرسد اما برای قربانی، سوای از اینکه تاراج یک یا چند ماه پس‌انداز او است، تا مدت‌ها وحشتی درونی و آزاردهنده و در واقع ناامنی روانی تولید می‌کند.

از سوی دیگر، شاید سارقان خرد به این علت دست به دزدی‌های خیابانی می‌زنند که جرم آن ناچیز تلقی می‌شود و همچنین بسیاری از افراد برای پیدا کردن لوازم سرقتی خود یا اقدام نمی‌کنند یا در مسیر پیگیری خسته می‌شوند.

به گزارش ایران مامن، رئیس قوه قضائیه به تازگی در نشست شورای عالی این قوه با شورای قضایی استان‌ها با تاکید بر این که «به کیف قاپ و موبایل دزد ترحم نکنید»، گفت: «ترحم به کسانی که امنیت روانی مردم را بهم می‌زنند ظلم به مردم است.»

برخی می‌گویند قوه قضائیه می تواند با بالا بردن جرم این افراد، همچنین سخت‌گیری در صدور حکم و ترحم نداشتن نسبت به انجام این فقره دزدی‌ها به طور بازدارنده عمل کند.

بسیاری هم چاره را جای دیگر جست‌وجو می‌کنند. حدود دو هفته پیش بود که فرمانده انتظامی تهران بزرگ در روزنامه «شرق» نوشت: فقط شناسایی سارقان و دستگیری آنان و حتی پخش‌کردن تصویر آنان در رسانه‌ها، اثربخش نیست. مادامی که شرایط اقتصادی و وضعیت مالی، سامان نیابد، این‌گونه اقدامات صرفا مسکنی بر زخم بازشده بدون مرهمی است که صاحبش را رو به مرگ و زوال پیش می‌برد.