جاسوسی به سبک طالبان

شواهد و قرائن موجود نشان از آن دارد که پیروزی سریع طالبان در تابستان ۲۰۲۱ در نتیجه فعالیت یک شبکه مخفی از عوامل اطلاعاتی آن‌ها در میان سازمان ­های دولتی و نهادهای مردمی افغانستان میسر شده است؛ ادعایی که امروز از زبان برخی از فرماندهان فعلی طالبان به وضوح شنیده می‌شود.

مدل موفق طالبان می‌تواند در دیگر کشورهای منطقه و جهان نیز تکرار شود؛ واقعیتی که اهمیت و ضرورت شناخت بیشتر این موضوع از سوی سازمان‌های اطلاعاتی را بیش از پیش گوشزد می‌کند.

بر اساس ادعاهایی که اخیراً برخی از فرماندهان طالبان در رسانه‌ها منتشر کرده‌اند شبکه گسترده ­ای از عوامل اطلاعاتی و ماموران مخفی وابسته به این گروه شبه‌نظامی که عمدتاً در شهرهای بزرگ افغانستان حضور داشته‌اند نقشی اساسی در موفقیت‌های طالبان داشته‌اند.

آن طور که پیدا است این شبکه جاسوسی طی سالیان متمادی به ادارات دولتی و سازمان­ های مدنی در سرتاسر افغانستان نفوذ کرده و طالبان با استفاده از همین شبکه مخفی توانسته مخالفان و دولت مستقر را ساقط سازد.

فراتر از این‌ها بسیاری از عوامل طالبان در دانشگاه ­ها و حتی در داخل سازمان­ های امدادی که بودجه آن‌ها از سوی کشورهای غربی تامین می­شده حضور داشته‌اند. این وضع به ویژه در نهادهایی که در کابل مستقر بودند جریان داشته است.

آن طور که «مولوی محمد سلیم سعد» از فرماندهان ارشد شبکه حقانی مدعی شده نیروهای نفوذی طالبان به عنوان یک شهروند عادی در مراکز و شهرهای مختلف حضور داشتند و برای اینکه جایگاه آنها حفظ شود ارتباط‌‌گیری با آنها به حداقل دفعات ممکن کاهش یافته و برای حفاظت از روند جاسوسی به این افراد اجازه تقلید همه رفتارهای غربی از لباس و ریش و تغذیه داده شده بود.

به ادعای این فرمانده ارشد در پانزدهم اوت ۲۰۲۱ به این عوامل نفوذی دستورات هماهنگی برای شناسایی انبارهای مخفی، خنثی کردن پرسنل دولتی و نابودی مراکز استراتژیک در سراسر افغانستان صادر شده است. همین نیروها همزمان با آغاز حمله برای فتح کابل در نهادهای متعدد به صورت هماهنگ وارد عمل شدند و با خلع سلاح نیروهای مستقر وحشت بسیاری ایجاد کردند. یکی از وظایف مهمی که به این نیروها محول شده بود جلوگیری از نابودی اسناد محرمانه همزمان با فرار مسئولان و نابودی دولت سابق بوده است.