صف مادران در بانک از صدها بیلبورد موثرتر است

این روزها انواع و اقسام طرح های تشویقی در جهت سیاست افزایش جمعیت در کشور اجرایی و تبلیغ می شود؛ از اعطای وام به فرزندانی که قرار است به دنیا بیایند تا تسهیل شرایط شغلی پدر یا بلاگرهایی که مامور شده اند مزایای داشتن فرزند را هر یک به سبک خود ترسیم کنند.

اگر نگاهی واقع بینانه داشته باشیم باید بگوییم این طرح ها همه و همه تا زمانی است که قرار است شما نگرانی از بابت داشتن فرزند نداشته باشید. در بسیاری از مواقع زوجی که چند سالی است از ازدواجشان می گذرد تمایل به داشتن فرزند دارند. شاید در نگاهی بشدت خوشبینانه طرح امنیت شغلی مادر و پدر یا وام های تشویقی، بخشی از نگرانی آن ها را از بابت موضوع معیشت و مشکلات اقتصادی حل کند اما پس از به دنیا آمدن بچه، در شهری زندگی می کنید که به شما یادآوری می کند عرصه برای یک مادر با فرزندش تنگ است.

به گزارش ایران مامن، همه مادران تجربه حدود سه سال اول پس از به دنیا آمدن کودک را در ذهنشان به شکلی حک شده دارند؛ سه سال سختی که حتی گاهی فرصت یک استراحت کوتاه را به مادر و پدر نمی دهد. با این حال فکر کنید شما دارای کودکی در این بازه سنی هستید و می خواهید اگر کرونا، آلودگی هوا و گرمای بیش از اندازه اجازه بدهد با کودک خود به پارک بروید و دقایقی کنار همسرتان قدم بزنید؛ کاری که تا پیش از تولد کودک بسیار پیش پا افتاده بود و دقیقا مشکلات از همین جا آغاز می شود.

از مسیر منزل تا نزدیکترین پارک را تصور کنید؛ جلوی پل ها ماشین پارک شده و شما نمی توانید با کالسکه از پیاده رو به خیابان یا بالعکس بروید و ناچارید مسیر را دور کنید تا جایی پیدا کنید که امکان ادامه مسیر با کالسکه را به شما بدهد.

در پارک، سینما و پاساژ معمولا هیچ جایی برای تعویض پوشک بچه وجود ندارد. هیچ سرویس بهداشتی یک تخت یا میز برای تعویض پوشک ندارد. نمی توانید بچه را در همان وضعیت رها کنید.

تصور کنید خسته از تغییر دایمی مسیر و بلند کردن کالسکه از جوی آب و رد کردن از درب پارک -جایی که به علت  جلوگیری از ورود ماشین و موتور آهن جوش داده اند- و اضطراب رد شدن از خیابان با کالسکه -چرا که هیچ پل عابر پیاده ای امکان بردن کالسکه به شما نمی دهد-  بعد هم رد شدن از موانع جلوگیری ورود موتور و ماشین از درب پارک حالا که می‌خواهید پوشک بچه را عوض کنید هیچ جایی وجود ندارد. شما و کودک زیر سه سالتان باید بلاتکلیف باشید و فکر کنید چرا در بین این همه طرح های جورواجور یک نفر فکر نکرده مادر هم نیاز دارد با فرزندش بیرون بیاید یعنی همه پرستار دارند یا کسی را برای کمک در خانه؟

ماجرا پیچیده‌تر خواهد شد اگر شما تمایل داشته باشید با ماشین بیرون بروید. برچسب پشت شیشه که نوشته در ماشین کودک حضور دارد به مثابه چراغ چشمک زنی برای سبقت از شما، راه ندادن در اتوبان و مسخره شدنتان از جانب بسیاری از رانندگانی است که با صدای بوق علاوه بر پیشنهاد دادن برای نشستن پیشت ماشین لباسشویی پیشنهاد می کنند بروی خانه و بچه ات را بزرگ کنی. بعضی رانندگان ملاحظه و قانون‌مداری و صبوری و راه دادن شما را به چشم حقارت نگاه می‌کنند. از نظر آن‌ها شما که با آرامش می‌رانید یک دست‌ و پا چلفتی ترسو هستید که وقت طلایی آن‌ها را تلف می‌کند و با بوق‌های ممتد می‌خواهند شما را پرت کنند و گاز بدهند و با عجله به مهمترین کارهایی یرسند که خودشان هم نمی دانند چیست .

فکر کنید مادری هستید با یک فرزند زیر سه سال که با هزار دلشوره و اضطراب کسی را برای ساعتی محدود جهت نگهداری از فرزند دلبندتان پیدا کرده اید. حالا باید در این ترافیک به بانک، پلیس بعلاوه۱۰، اداره گذرنامه یا شهرداری و پیشخوان دولت بروید. در هر اداره و سازمان و نهاد و موسسه ای باید ساعت‌ ها منتظر صف عریض و طویل باشید تا نوبت به شما برسد.  اصلا برای گرفتن همین وام فرزند آوری می دانید چند بار باید به بانک مراجعه کنید، منتظر باشید کارمند بانک چایی بخورد و با تلفن همراهش حرف بزند و شما نشسته باشید در حالی که کودکی شیرخوار در منزل دارید و از ترس کرونا و صد مشکل دیگر با خود نیاورده اید.

کاش جای این وام ها در شهر ما برای مادران فضایی وجود داشت که فرصت نفس کشیدن داشت. کاش برای مادران در ادارات تسهیلاتی بود که کارشان زودتر راه بیافتد. کاش صف مادران هم وجود داشت. بیلبوردهای بهشت زیر پای مادران است آنقدر کرامت مادر را یادآوری نمی کند که در نانوایی و سوپر مارکت تا بانک و ادارات صفی برای مادران باشد تا زودتر به کارشان برسند.

کاش این شهر را برای مادران آماده کنیم. از پل های عابر پیاده تا پله های جلو پارک و پاساژ که امکان بردن کالسکه باشد و جایی برای شیر دادن و تعویض پوشک بچه. باور کنید این تسهیلات بسیار مهم‌تر از وام‌هایی است که والدین حتی فرصت نمی کنند به دنبالش بروند. اگر شما یک بار این تجربیات را داشتید متوجه می شدید چرا برای مادران، داشتن فرزند بیشتر این‌قدر سخت است؛ برای همان هایی که از بچگی با عروسک‌هایشان رویای مادری را زندگی می کردند حالا این شهر زندگی کردن رویایشان را سخت کرده است.