الکترولیز رویاها بر بساطی که بساطی نیست

بعضی کشورها بهشت فرصت‌هایند و بعضی برزخ؛ درباره فرار مغزها آنقدر گفته‌اند که شبیه شوخی شده؛ با این حال، درباره این معضل سخنرانی‌ و همایش‌های جدی برگزار شده و می‌شود و کتاب‌های پرشماری هم نوشته‌اند.

از معروف‌ترین این کتاب‌ها «جامعه‌شناسی نخبه‌کشی» است که دست‌کم نامش را خیلی‌ها شنیده‌اند. از زمانی که «عباس میرزا» ولیعهد فتحعلیشاه جوانان را به فرنگ فرستاد تا به یادگیری علوم غربی همت گمارند، در این مرز پرگهر اهمیت نخبه‌پروری و استفاده از استعدادهای بومی برجسته و با وجود انقطاع، در مقاطعی کوتاه تکرار شد. اما چرا در قیاس با کشورهایی که حتی بعد از ما استارت زدند، در تاریخ معاصر درجا زدیم و بعضا عقبگرد کردیم؟

«نبود بسترهای لازم»؛ شاید این پاسخی کلی و کلیشه‌ای باشد اما همیشه مقابل سوال بالا جواب است؛ چند روزی است ماجرای تولید سامانه ایرانی الکترولیز و گندزدایی آب دریا و صادرات آن به امارات در رسانه‌ها می‌چرخد؛ ماجرایی که می‌گوید اگر کوچکترین روزنه‌ای ایجاد شود، ساختن بهشت در شورآب هم دور از دسترس نیست.

✍️امیر حمزه نژاد