دورنمای مناظرات پر زد و خورد؛ روزی که نامزدها از خجالت هم درآمدند

آخرین روز نام‌نویسی داوطلبان ریاست‌جمهوری ۲۵ اردیبهشت بود که بیشتر سنگین‌وزن‌ها انتخابات۱۴۰۰ به میدان آمده و شمشیرهایشان را برای هم از رو بستند.

اظهارات «علی لاریجانی» شروعی بر موضع‌گیری‌های تند و تیز نامزدها بود. رئیس سابق مجلس که کوشید از طریق فاصله‌گذاری با روحانی، خود را از انتقادات گسترده از دولت برکنار دارد با شعار «نه کلید نه چکش» شروع کرد و سپس اظهار داشت اقتصاد پادگان و دادگاه نیست که بتوان با زور مشکلات کشور را حل کرد.

در پاسخ به لاریجانی، «سعید محمد» گفت به کسانی که هویتشان را مدیون دادگاه و پادگان می‌دانند بصراحت می‌گویم، امروز آغازی بر پایان اشرافیت خانوادگی است. «عزت الله ضرغامی» هم در ثبت‌نام جنجالی‌اش که مثل «محمود احمدی نژاد» کتک‌کاری داشت، گفت با کفش کوهنوردی زیر میز مرفهین می‌زند.

«محسن رضایی» هم لاریجانی را خطاب قرار داد و اظهار کرد: اقتصاد نه دادگاه است و نه پادگان اما جای فلسفه‌بافی هم نیست.

البته این فقط لاریجانی نبود که با حملات اصولگرایان مواجه شد. بعد از بعض و گریه «اسحاق جهانگیری» هنگام خواندن بیانیه انتخاباتی، رضایی اظهار داشت کسانی اینجا آمدند که تراژدی بود همراه با کمدی، انگار نه انگار برخی افراد خود دخیل بودند. آمدند هر کدام حرف عجیبی زدند و گریه‌کردند.

«علیرضا زاکانی» هم حملاتی شدید را متوجه جهانگیری و لاریجانی کرد و گفت: تمام نمادهای فساد، اشرافیت سیاسی و ناکارآمدی با هم به میدان آمده‌اند و سودای دولت سوم روحانی را دارند.

«سعید جلیلی» اظهار داشت در این هشت سال برخی راه‌های پرغلط طی شد که باعث زیاد شدن فشارها بر مردم شد. وی با اشاره تلویحی به بیانیه‌خوانی جهانگیری گفت با نمایش نمی‌شود کشور را اداره کرد.

سخنان «سیدابراهیم رئیسی» که رقبای میانه‌رو و اصلاح‌طلب خود را «بانیان وضعیت موجود» خوانده بود هم به کلیدواژه‌ای پرتکرار در حملات جریانات و رسانه‌های مخالف لاریجانی و دولت تبدیل شد.