انتخابات سیزدهم؛ بی‌پدیده و قاعده‌شکن؟

انتخابات ایران علی‌الخصوص انتخابات ریاست‌جمهوری از سال ۷۶ دارای یک قاعده خاص است؛ با پایان دوره دوم دولت‌ها انتخاب فردی که برای عموم مردم ناشناخته ولی برای نخبگان، فعالان سیاسی، انتخاباتی و… شناخته شده باشد.

انتخابات ۷۶ سیدمحمد خاتمی پیروز انتخابات می‌شود که برای عموم مردم نسبت به رقیبش ناشناخته ولی برای نخبگان، جریانات و گروه‌ها شناخته شده بود. سال ۸۴ محمود احمدی نژاد پیروز انتخابات می‌شود در حالی که چهره‌های خیلی شاخص و شناخته شده‌ای در آن حضور داشتند و او برای عموم مردم چهره جدیدتری بود. در سال ۱۳۹۲ نیز حسن روحانی که برای جریانات، شخصیت‌ها و احزاب شناخته شده بود برای اکثریت مردم چهره چندان شاخصی نبود.

در انتخابات مجلس شورای اسلامی نیز تا حدودی این شرایط اتفاق می‌افتد که تحت عنوان پدیده انتخاباتی از آن یاد می‌شود و اگر پدیده انتخابات بتواند پایگاه رای یکی از جریان‌ها را به خود جلب کند غالبا پیروز انتخابات معرفی می‌شود.

در انتخابات فعلی ریاست جمهوری نیز معدودی می‌گویند این قاعده ممکن است تکرار شود هر چند شاید دشوار به نظر برسد. اگر انتخابات به قاعده خود برگردد این سنت تقویت خواهد شد اما اگر این قاعده شکسته شود صاحب‌نظران و تحلیلگران را چند ماه مانده به انتخابات برای تجزیه و تحلیل و پیش‌بینی دچار سختی‌های فراوان خواهد کرد؛ البته اگر سیستم ریاستی پابرجا بماند.