سال‌های گذشته بسیاری از رسانه‌ها مازوت‌سوزی در واحدهای صنعتی را دلیل آلودگی هوا عنوان کرده و خواستار توقف آن شدند؛ موضوعی که بارها تکذیب یا این که سهم آلودگی‌ واحدهای صنعتی در قیاس با آلاینده‌های متحرک ناچیز اعلام شده است.

به رغم جمع شدن احتمالی این ماجرا در روزهای آینده، برای بسیاری افشاگری‌های مربوط به رانت خودرویی به مثابه یک گریپاژ سیاسی در دستگاه‌های حاکمیتی و رابطه میان آن‌ها با مردم آثار خود را برجای خواهد گذاشت.

از دید بسیاری از ناظران و کارشناسان اقتصادی، مهم‌ترین دلیل افزایش افسارگسیخته انواع لوازم خانگی که فراتر از تورم عمومی است، ممنوعیت واردات است دقیقا مانند وضعیت بازار خودرو.

ناظران می‌گویند رخدادهای اخیر نشانگر قرار گرفتن طیفی از مجلس‌ها در وضعیت «بازی چیکن» یا «بزدل» با دولت است

تَرَک‌های ورزشگاه و سکوهایی که هزاران تماشاگر از آن رانده شدند، نشان داد یا تعمیر آبروی فوتبال ایران اهمیتی برای مدیران ورزشی کشور ندارد، یا گرفتار موانع بروکراتیک است یا پولی برای آن وجود ندارد.

برخی می‌گویند با توجه به اینکه ابرشرکتی مانند ایران خودرو می‌گوید به دلیل زیان 26 هزار میلیارد تومانی که بر اثر عدم تغییر قمیت کارخانه‌ای طی 16 ماه متحمل شده چرا ایران خودرو و سایپا کلا برچیده نمی‌شوند تا نخواهند این زیان انباشته را از جیب ملت تامین کنند؟

آنچه در وهله نخست اهمیت دارد مهار «انتظارات تورمی» است یعنی مفهومی که باعث می‌شود از واردکننده و بنگاه‌های تولیدی تا واحدهای خدماتی و مصرف‌کننده و ... چشم‌اندازی از تورم را برای یک بازه زمانی مشخص مثلا یک ساله تعریف کرده و برای فعالیت‌های اقتصادی خود برنامه‌ریزی کنند.

انتقاد از واردات‌گری دولت تنها محدود به کارشناسان و رسانه‌ها نیست

کیست که نداند اوضاع بازارهایی مانند ارز و طلا و خودرو و بورس تابعی از نبود امنیت روانی در جامعه و ثبات اقتصادی است

بورس تهران به واسطه افزایش ریسک‏‌های سیاسی و اقتصادی شرایط متفاوتی را تجربه می‏‌کند