هشتگ‌های مرده‌خوار بر بالین انسانیت

«فریدون مشیری» در یکی سروده‌هایش بخشی دارد با این مضمون «از همان روزی که دست حضرت قابیل گشت آلوده به خون حضرت هابیل، آدمیت مرد گرچه آدم زنده بود…صحبت از مرگ محبت مرگ عشق گفت‌وگو از مرگ انسانیت است»

این سروده حالا با شنیدن اخبار قتل خانوادگی خرمدین‌ها بیشتر معنی پیدا می‌کند؛ پدری فرزندانِ به ادعای خود ناخلفش را کشته، مثله کرده و پشیمان نیست. مادری که در قتل‌ها همراه و شریک پدر بوده و مخاطبینی که شوک‌زده اخبار را می‌خوانند و هزار سوال بی‌جواب که چرا، چرا و چرا.

شاید سروده مشیری پاسخی سرراست به این چراها باشد یعنی «مرگ انسانیت». «والتر بنیامین» یکی از برجسته‌ترین متفکران دنیای مدرن و نظریه‌پرداز فرهنگی، منتقد هنری و نویسنده‌ی انتقادی در جایی نوشته «ما فقیر شده‌ایم. ما از میراث انسانی یکی پس از دیگری دست برداشته ایم.»

این‌ها تصاویری از حال و روز امروز جامعه ما است؛ فرزندکشی، دزدی، اختلاس، لگد خوردن مشتری از کارمند بانک، پدرکشی، همسرکشی، اعتیاد و … اما تنها واکنش پررنگ مردم به این اخبار هشتگ‌هایی است که در فجازی ترند می‌شوند .

با این حال، تا انسانی متولد می‌شود یعنی خداوند هنوز به بندگانش امیدوار است. کاش ذره‌ای از این عشق را ببلعیم و هر روز بگوییم راه حل ما برای نجات جامعه مهر و عشق واقعی است نه هشتگ‌ها. کاش از افول انسانیت جلوگیری کنیم. کاش نگذاریم دست‌های خیری که گرسنه‌ای را سیر می‌کند، مدرسه می‌سازد، زندانی آزاد می‌کند با این اخبار ناامید و پژمرده شود. هنوز هم هستند کسانی که در تلاش برای احیای انسانیتد. کاش دست به دست آنها بدهیم و در ساختن جامعه غنی سهیم شویم و نگذاریم فقر انسانیت ما را ببلعد.