آزاد نشدن سمیر قنطار علت وعده دادن نصرالله به لبنانی ها مبنی بر اسیر گرفتن نظامیان رژیم شد. تحقق این وعده موجب آغاز جنگ سی و سه روزه علیه لبنان در سه سال بعد یعنی تابستان ۱۳۸۵ بود.

این روزها زندگی برای آدم‌های زیادی در این سرزمین دارد به سرعت از «داشتن» و «بودن» تهی می‌شود. با هر نوسان دلار -که برخی مسئولان جوری از آن حرف می‌زنند انگار که امری بدیهی و طبیعی است- نبض زندگی عده‌ی زیادی از مردم به شماره می‌افتد.

کسی سوال نکرد که چرا وقتی خشونت علیه زنان رسانه‌ای می شود، متوجه آن می‌شویم؟

به نظر می‌رسد همانند دوتوکویل باید از جباریت اکثریت حاکم بر جامعه آمریکایی ترسید زیرا نتیجه اکثریت آرایشان جهانی را تهدید می‌کند!

در حالی که قشر نویسنده برای خلق یک اثر هنری سالها استخوان خرد می‌کند؛ یک مغز فندقی مجازی پیدا می‌شود تا داستان مضحک متعفن بی‌ارزشی را در چند دقیقه به خورد هزاران نفر بدهد و پولش را به جیب بزند. چرا نزند؟ پوپولیسم در تار و پودمان رخنه کرده است.

ای کاش دولت درباره نقش و جایگاه خود در تصمیم‌گیری‌های حساس این روزها که به نوعی سرنوشت کشور را تعیین خواهد کرد، توضیح واضح‌تری به مردم می‌داد

نظام بازدارندگی پیشین، به موجب واقعه هفتم اکتبر و آنچه در یک سال اخیر در منطقه رخ داد منقضی شده و در حال حاضر در شرایط گذار، هر یک از طرفین می‌کوشند قدرت و جایگاه خود را به ویژه در معادلات منطقه ارتقا دهند.

تا اقدامات امارات و حامیانش در حد تهدید سیاسی و یا اقدامات حقوقی است، هرگز سخن از اقدامات نظامی از زبان مقامات ایران جاری نشود

ما می‌دانیم فرآیند آموزش در کشور ما برای خلاف شعارها و قوانین رایگان نیست. حداقل برای خرید لباس و کیف و کفش و لوازم‌التحریر و کتاب و اینترنت باید هزینه کرد. اگر والدین نتوانند این هزینه‌ها را بپردازند شما به عنوان مدیر مدرسه چه می‌کنید؟

حل درد جامعه ی لبنان که زمانی عروس یا سوییس خاورمیانه بود، مشخص است، بحران ها و چالش ها و غم ها و عقب افتادگی های آن مشخص است.