تمایل به زندگی مجردی و موانع ازدواج

در سال‌های اخیر، تمایل به زندگی مجردی در شهرهای بزرگ ایران مانند تهران، مشهد و اصفهان به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافته است. این پدیده به‌ویژه در میان جوانان ۲۰ تا ۳۵ ساله مشهود است، جایی که میانگین سن ازدواج زنان به ۲۸ سال و مردان به ۳۲ سال رسیده است. در تهران، حدود ۴۰ درصد زنان ۳۰ تا ۳۵ ساله همچنان مجرد باقی می‌مانند، که نشان‌دهنده تغییر الگوهای سنتی است.

به گزارش ایران مامن ، از مهم ترین علل تمایل به زندگی مجردی را میتوان مسایل اقتصادی دانست.  هزینه‌های بالای مسکن، اجاره‌بها و تأمین مخارج زندگی مشترک، بسیاری را به انتخاب زندگی مجردی سوق داده است. از لحاظ اجتماعی هم افزایش مهاجرت به شهرهای بزرگ برای تحصیل و کار، همراه با تمایل به استقلال از خانواده، از عوامل کلیدی است. بااین حال کارشناسان معتقدند مسایل فرهنگی هم تاثیر بسزایی در این امر دارد . تغییر ارزش‌ها و کاهش فشار اجتماعی برای ازدواج زودهنگام، به‌ویژه در میان نسل جوان، نقش مهمی ایفا می‌کند.

زندگی مجردی در حالی پر طرفدار شده که موانع ازدواج هم بیشتر و سخت تر شده اند . به بیان دیگر مسائل اقتصادی از جمله بیکاری، تورم و نیاز به مهریه و جهیزیه سنگین، از موانع اصلی ازدواج هستند.انتظارات بالا از شریک زندگی (مانند تحصیلات یا وضعیت مالی) و شکاف بین نسلی در ارزش‌ها، ازدواج را دشوارتر کرده است. از سوی دیگر قوانین سخت‌گیرانه مانند مهریه و نفقه وحضانت فرزند ، برخی را از ازدواج منصرف می‌کند.

این روند می‌تواند به افزایش تجرد قطعی، انزوای اجتماعی و حتی مشکلات روانی منجر شود. با این حال، برخی کارشناسان معتقدند این تغییرات لزوماً آسیب نیست، بلکه بازتاب تحولات اجتماعی است که نیازمند سیاست‌گذاری مناسب برای حمایت از جوانان است.تمایل به زندگی مجردی در شهرهای بزرگ ایران نتیجه ترکیبی از عوامل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. رفع موانع ازدواج نیازمند برنامه‌ریزی برای حمایت اقتصادی، انعطاف‌پذیری در قوانین و ترویج آگاهی اجتماعی است.