مذاکرات هسته‌ای و جانمایی تازه برای اسرائیل

قرار گرفتن اقدامات هسته‌ای ایران روی دور تند، اقدامات سیاسی و فعالیت‌های دیپلماتیک طرف مقابل از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و نهادهای اروپایی تا اعضای غربی برجام و به خصوص آمریکا را تشدید کرده است.

با توجه به استقرار دولت جدید انتظار می‌رود به زودی زمان برگزاری دور هفتم مذاکرات وین مشخص شود هر چند غربی‌ها می‌گویند این ایران است که برای کسب برگ برنده بیشتر در گفت‌وگو به دنبال خرید زمان است.

و اما نقش اسرائیلی‌ها و نوع بازی آنان در این مذاکرات نگاه بسیاری را به خود جلب کرده است. در دوره نخست وزیر قبلی یعنی فروردین امسال انفجار در تاسیسات نطنز تا حد زیادی بر روند مذاکرات تاثیر گذاشت و همچون دینامیت زیر چرخ آن عمل کرد.

در دور جدید اما گویا اسرائیلی‌ها دست کم در سیاست اعلانی مسیر جدیدی را برای متوقف کردن ایران در پیش گرفته‌اند. در دیدار پنجم شهریورماه جو بایدن با نفتالی بنت نخست وزیر دست چپی اسرائیل و جانشین بنیامین نتانیاهو، قرار شد در ازای تضمین آمریکا برای همکاری و هم‌رایی تنگاتنگ دو طرف در جریان مذاکره با ایران، بنت رویکردی متفاوت از تاکتیک تخریبی نتانیاهو در پیش گیرد.

خودداری رهبران اسرائیل از حمله به مذاکره‌کنندگان و دولت بایدن البته از دید طیفی از تحلیلگران تنها سپری برای جلوگیری از اصطکاک با دموکرات‌ها در مقطع فعلی است و تلاش برای تاثیرگذاری ایجابی (و نه سلبی مثل نتانیاهو) بر گفت‌وگوهای هسته‌ای و احتمال اقدام جدید علیه برنامه‌ هسته‌ای جمهوری اسلامی در این هفته‌ها برای تغییر آرایش میز مذاکره بعید نیست.

در این زمینه بد نیست نگاهی داشته باشیم به فهرستی از اقدامات اسرائیل طی سال‌های اخیر که تغییراتی جدی را در برنامه‌های هسته‌ای و نیز موشکی و نیز فرایندهای دیپلماتیک میان تهران و غرب به وجود آورده است.

انفجار پارچین در سال ۱۳۸۶ و ترور چهار دانشمند هسته‌ای ایران در فاصله ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ از اولین اقدامات خرابکارانه بود.

«رونن برگمن» روزنامه‌نگار و محقق امور نظامی-امنیتی در اسرائیل که بیش از یک دهه با دقت عملیات‌های این رژیم در ایران را دنبال کرده، تل آویو را عامل این ترورها خوانده است.

انفجار انبار موشکی سپاه و ترور سردار حسن تهرانی مقدم در سال ۱۳۹۰، آتش‌سوزی‌های تکراری در صنایع پتروشیمی ایران در سال ۱۳۹۵، انجام حملات سایبری به شبکه زیرساختی کشور با ویروس «استاکس نت» در سال ۱۳۹۷، سرقت اسرار و اسناد محرمانه مرتبط با برنامه هسته ای در سال ۱۳۹۸، مجموعه انفجارها و آتش‌سوزی‌های سال ۱۳۹۹ در تأسیسات نظامی و صنعتی از جمله آتش‌سوزی منطقه پارچین تهران، انفجار سایت هسته‌ای و مرکز سانتریفیوژهای نطنز (پارسال و امسال)، حمله با مین های مغناطیسی به کشتی ایران (ساویز) در دریای سرخ (۱۳۹۹) بخشی از اقدامات خرابکارانه اسرائیلی‌ها است.

صهیونیست‌ها همچنین ترور محسن فخری زاده رئیس سازمان پژوهش و نوآوری وزارت دفاع ایران در دماوند را نیز در آذرماه ۹۹ رقم زدند. برخی از تحلیل‌گران و رسانه‌ها البته پا را از این فراتر نهاده و با تأکید بر سابقه خرابکارانه تل‌آویو در ایران حریق گسترده پالایشگاه تندگویان تهران (۱۲ خرداد ۱۴۰۰) و حتی آتش‌سوزی و غرق شدن بزرگ‌ترین کشتی جنگی ارتش (۱۱ خرداد ۱۴۰۰) را نیز به رژیم صهیونیستی نسبت داده‌اند. البته نباید این موضوع نادیده گرفته شود که بزرگنمایی درباره توان اطلاعاتی یکی از روتین‌های رفتاری رژیم صهیونیستی بوده است.

با این همه باید به انتظار نشست و دید که در آستانه مذاکرات احتمالی اسرائیلی‌ها این بار در میدان عمل چه برگی رو خواهند کرد.