فرش چگونه سرنوشت فرشچیان را رقم زد

در خانه‌ای پر از نقش و رنگ، جایی میان تار و پود فرش‌های اصفهان، استاد «محمود فرشچیان» نگارگر پرآوازه در چهارم بهمن‌ماه ۱۳۰۸خورشیدی چشم به جهان باز کرد.

پدرش تاجر فرش بود، اما برای او فرش فقط کالایی برای فروش نبود؛ فرش‌ها قصه می‌گفتند، شعر می‌سرودند و بی‌صدا آموزش می‌دادند.

همان نقش‌های اسلیمی و هماهنگی رنگ‌ها، الهام‌بخش مسیر هنری‌اش شدند. فرشچیان با قلم‌مو، آن زیبایی‌ها را به نگارگری برد و آثاری خلق کرد که روح ایرانی را در خود دارند؛ مثل «عصر عاشورا» و «ضامن آهو».

سرانجام، آنچه از فرش آغاز شده بود به فرش بازگشت؛ آثارش روی فرش‌های ابریشمی بافته شدند، تا هنر او نه‌تنها در قاب‌ها، بلکه روی دارهای قالی هم به ظهور برسد.

فرش، بی‌آنکه حرفی بزند، سرنوشت یک هنرمند را رقم زد و سرانجام وی در هجدهم مردادماه ۱۴۰۴ هزاران فرسنگ دور از وطن راه عرش را در پیش گرفت.