ناآرامی‌های چهارده صفر یک به کجا می‌کشد؟
در جریان ناآرامی‌هایی که ۲ ماه از آغاز آن می‌گذرد، بسیاری از مردم به خیابان‌ها آمدند؛ از معترضان به اوضاع اقتصادی و سیاسی و مدنی تا کسانی که تحت عناوینی مانند آشوبگر، اغتشاشگر، عامل بیگانه، حقوق‌بگیر مستقیم و غیرمستقیم سعودی و سرویس‌های امنیتی غربی و … باعث شدند خشونت به منتها درجه خود برسد.
در جریان ناآرامی‌هایی که ۲ ماه از آغاز آن می‌گذرد، بسیاری از مردم به خیابان‌ها آمدند؛ از معترضان به اوضاع اقتصادی و سیاسی و مدنی تا کسانی که تحت عناوینی مانند آشوبگر، اغتشاشگر، عامل بیگانه، حقوق‌بگیر مستقیم و غیرمستقیم سعودی و سرویس‌های امنیتی غربی و … باعث شدند خشونت به منتها درجه خود برسد.
در این باره جانشین فرمانده سپاه اظهار داشته در حوادث اخیر، با فریب‌خوردگان مماشات کردیم؛ اگر آن‌ها نبودند، این ۶۰ روز به ۶ روز هم نمی‌کشید. با وجود این که مقامات بلندپایه نظامی و سیاسی از مماشات سخن می‌گویند و اینکه ده‌ها سپاهی، بسیجی و پلیس به دلیل اینکه از سلاح جنگی استفاده نمی‌کنند قربانی شده‌اند، اما تعداد غیرنظامیان کشته‌شده در حوادث هم کم نیست.
به گزارش ایران مامن، در جریان ناآرامی‌ها، کشته شدن افرادی مانند «مهسا امینی»، «نیکا شاکرمی»، «خدانور لجه‌ای»، «کیان پیرفلک» و … با مخدوش کردن احساسات عمومی، بار دراماتیکی را بر اعتراضات افزوده و همان‌طور که رئیس‌جمهوری چند روز پیش اظهار داشت به دلیل آرایش نامطلوب رسانه‌ها و دستگاه‌های تبلیغاتی، اوضاعی افسارگسیخته از نظر کنترل روانی بخش مهمی از جامعه پدیدار شده است.
در این وضعیت بسیاری می‌پرسند «سرنوشت این ناآرامی‌ها به کجا خواهد کشید؟» طیفی می‌گویند با توجه به تفاوت جنس ناآرامی‌های اخیر و بازیگران آن با وقایع سال ۷۸ تا ۹۸ حتی اگر طی هفته‌های آینده همه چیز فروکش کند اما با توجه به پابرجایی زمینه‌های آن با تلنگری دوباره ثبات به هم خواهد ریخت.
به همین خاطر، ضرورت اصلاح بیش از هر زمانی خودنمایی می‌کند خصوصا اینکه «سیدابراهیم رئیسی» دیروز اظهار داشت اصلاح عقب‌نشینی نیست. مهم، رضایت مردم است.
با این حال طیفی هم هستند که می‌گویند چیزی عوض نخواهد شد. پس از بیانات روز شنبه ۲۸ آبان‌ماه رهبر انقلاب، نحوه انعکاس آن و تیترهایی که در رسانه‌ها و مطبوعات انتشار یافت گویای این بود که طیف ارزشی بخش «اغتشاشات جمع خواهد شد» را مورد توجه ویژه قرار داده‌اند در حالی که جریان موسوم به میانه‌رو و اصلاح‌طلب «هیچ کس حق ندارد خودسرانه کسی را مجازات کند» را پسندیدند.
با وجود اینکه بسیاری، از علمای قم گرفته تا سیاسیون و نخبگان علمی، فرهنگی و … بر شنیدن صدای مردم تاکید کرده‌اند اما سیگنال‌های برخورد شدید با معترضانی که واقعا مرزشان با اغتشاشگران مشخص نیست هم به صورت گسترده پراکنده است.
در این میان یک سوال بسیار مهم دیگر مطرح است؛ «آیا قرار است تغییری در سیاست‌ها به وجود بیاید؟»؛ تقریبا هیچ جواب مشخصی در این زمینه وجود ندارد.
تا پیش از این، دولت‌ها و نخبگانی از جنس اصلاحات و اعتدالی و … که خود را متکی به رای بالا در انتخابات می‌دانستند، در مواقع بحرانی نقش حلقه واسط میان حاکمیت و معترضان را بازی می‌کردند مانند اعتراضات سال ۷۸ یا بخشی از ضربات معترضان را متحمل می‌شدند مانند سال ۹۶، اما یکدست شدن قوا امکان انعطاف سیاسی را تا حد زیادی از میان برده است.
از سوی دیگر این نگرانی نزد آحاد و گروه‌های سامان‌دهنده اعتراضات وجود دارد که در صورت فروکش ناآرامی‌ها به جای اصلاح برخی سیاست‌ها، بگیر و ببندها شروع می‌شود و سیگنال‌های متناقضی که از نظام سیاسی داده می‌شود بر پیچیدگی اوضاع می‌افزاید. به همین خاطر بسیاری سعی دارند کف خیابان را به عنوان یک رسانه و بلندگو جهت مطالبه برای خود نگه دارند حتی شده هفته‌ای یک بار.
در این شرایط بن‌بست‌نما به نظر می‌رسد این اتفاقاتِ غیرقابل‌پیش‌بینی است که سمت و سوی تحولات را رقم خواهد زد و در اوضاع «هم‌ترسی و هراس متقابل» که بر هر گونه تصمیمی قفل زده تنها می‌توان متغیرهای خارجی اندرکنش‌های داخلی (شکل‌گیری اجماع ضدایرانی همچون سال‌های پایانی دهه هشتاد، رفتن پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت، وقوع درگیری‌های منطقه‌ای و …) را مورد رصد و تحلیل قرار داد.
برچسب ها :آشوب ، اصلاحات ، اعتراض ، اغتشاش ، اقتصاد ، ایران مامن ، بین الملل ، جامعه ، خیابان ، دولت ، رئیسی ، رسانه ، رهبری ، سیاست ، علمای قم ، کیان پیرفلک ، مجلس ، مطالبات ، مطبوعات ، معترض ، مماشات ، منطقه ، مهسا امینی ، نیکا شاکرمی ، یکدست شدن قوا
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0