شهرداری‌چی‌ها فقط از دستفروش باج نمی‌گیرند

گزارش تازه صداوسیما که خبرنگارانش در پوشش دست‌فروش، باج‌گیری ماموران شهرداری پایتخت را به تصویر کشیده، سر و صدای زیادی به راه انداخته و تعجب بسیاری را برانگیخته است؛ تعجب از این بابت که صداوسیمای «وحید جلیلی»، شهرداری «علیرضا زاکانی» را به چالش کشیده است.

پربازدید شدن این گزارش هم به این خاطر بوده که نشان می‌دهد ماموران شهرداری در نواحی مانند تئاتر شهر یعنی دقیقا مرکز پایتخت به راحتی از اختیارات و مسئولیاتشان برای اعمال فشار بر دستفروشان استفاده و از طرف دیگر با افرادی تحت عنوان «سراکیپ» زد و بند می‌کنند و در ازای ارقامی متفاوت از چندده‌هزار تا چند میلیون تومان به اصطلاح بی‌خیال دستفروشان و پدیده سد معبر می‌شوند.

در این زمینه، تبصره یک بند دو ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها می‌گوید: سدمعابر عمومی و اشغال پیاده روها و استفاده غیرمجاز آنها و میدان و پارک ها و باغ های عمومی برای کسب یا سکنی و یا هر عنوان دیگری ممنوع است و شهرداری مکلف است از آن جلوگیری و در رفع موانع موجود و آزاد کردن معابر و اماکن به وسیه ماموران خود اقدام کند.

بررسی‌های چندی پیشِ ایران مامن از برخی کسبه و مغازه‌داران معابر مختلف و پرتردد که به دلیل تنگیِ جا اجناس و وسائلشان را بیرونِ مغازه می‌چینند نشان می‌دهد برای رهایی از فشار سد معبری‌ها به طور مستقیم با آن‌ها وارد معامله می‌شوند.

این زد و بند در فرایندهایی مانند جمع‌آوری زباله و به اصطلاح مساله ضایعاتی‌ها بسیار سودآورتر است؛ فرایندی که در آن مهاجران غالبا غیرقانونی افغانستانی و کودکان کار سهمی عمده دارند؛ زباله و نیز انواع ضایعات را جمع‌آوری می‌کنند و به گاراژهایی می‌برند که کار تفکیک در آن انجام می‌شود. مشتری محصول این گاراژها هم وانت شرکت‌های بازیافتی است که از شهرداری مجوز می‌گیرند و با شهرداری‌چی‌ها کار می‌کنند.

استفاده شهرداری از کودکان کار خیلی علنی‌تر از فرایند ضایعاتی‌ها، در استخدام کودکان پاکبان به چشم می‌آید که به وفور و به خصوص در ساعات ابتدایی روز آشکار است.

به این ترتیب، شهرداری که مسئول نظم و سامان شهری، خدمات‌رسانی و حفظ امنیت روانی شهروندان است طی سال‌ها خود تبدیل به غولی هزاردست در فساد و قانون‌شکنی شده که مدیرانش یا توانی برای بریدن این دست‌ها ندارند یا هزینه‌های این اقدام را در هیچ دوره سیاسی برنمی‌تابند.