فقط فریماه جوان را دوست داشتند

مرگ «فریماه فرجامی» که دهه‌ها قبل از راه افتادن شبکه‌های اجتماعی توانست خود را به عنوان یک سلبریتی به میلیون‌ها ایرانی بشناساند، مورد توجه ویژه قرار گرفت و قدری هم به خاطر حواشی که باعث شد این ستاره سینمایی مدت‌ها از صحنه دور بماند.

پس از درگذشت این بازیگر در نهم تیرماه و در سن ۷۱ سالگی، بسیاری از رسانه‌ها و مطبوعات به زندگی و آثارش پرداختند و تصاویری از او منتشر ساختند که ترسیم‌گر سیمای جوانی وی بود.

پس از مرگ فرجامی و در ارتباط با عمر هنری او، بیش از همه اظهارنظرها مصاحبه «احمد طالبی‌نژاد» نویسنده و فیلم‌ساز مورد توجه قرار گرفت که در بخشی از آن گفته است: هنرمندان هم مثل همه افراد تاریخ انقضا دارند، مثل تمام صاحبان مشاغل دیگر یک روز به پایان می‌رسند. یک حرفی هست که می‌گویند، بازیگری بعد از معدن یکی از سخت‌ترین کارهای دنیا است. البته یکی از بازیگران می‌گفت این دروغ است من بازیگرم سی سالم هم این کار را انجام می‌دهم، فشار هم روی من نیست و همه هم من را دوست دارند و با من عکس می‌اندازند اما شما به معدن بروید، یک روز هم نمی‌توانید آن‌جا کار کنید کسی هم با افرادی که در معدن هستند عکس نمی‌اندازد. به همین خاطر می‌گویم بازیگری هم تاریخ انقضا دارد، هم ندارد ولی پیری یکی از عوامل انقضا می‌تواند باشد اما چه نوع پیری؟ پیری خود خواسته. نوعی از پیری که یک روند طولانی در سینما و تئاتر این کشور داشته و جمعی از هنرمندان سینما و تئاتر ما قربانی این پیری خود خواسته شدند.

در روزهای اخیر حواشی مربوط به آخرین سال‌های زندگی فریماه فرجامی هم یادآوری شد. او چند سال پیش در مورد مصاحبه‌ای که در بهمن ۸۹ در برنامه «هفت» فریدون جیرانی از شبکه ۳ صدا و سیما پخش شد و در همان زمان مورد اعتراض «امین تارخ»، «رخشان بنی‌اعتماد» و بسیاری از دیگر اهالی سینما قرار گرفت و حتی موجب شد انجمن تهیه‌کنندگان برنامه «هفت» را تحریم کنند، گفته بود: یادآوری آن برنامه و مصاحبه را اصلا دوست ندارم و خیلی ناراحتم می‌کند. خیلی متاسفم بابت این موضوع و دلم می‌خواهد همه آن را فراموش کنند. من اصلا دوست نداشتم در آن برنامه و مصاحبه شرکت کنم، اما با اصرار و پیگیری مداوم جیرانی این کار را قبول کردم.

دلیل این واکنش‌ها علاوه بر تخریب هنرمندانی مانند «فاطمه معتمد آریا» و به تصویر کشیدن سیمایی ناشایست از فریماه فرجامی، از دید بسیاری ترسیم صورتی نازیبا و درهم‌شکسته از زنی بود که زمانی ستاره پرده نقره‌ای دهه شصت محسوب می‌شد.

فریماه فرجامی متولد سال ۱۳۳۱ از چهره‌های مشهور سینمای ایران در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ بود که از سال‌ها قبل از بازیگری دور شده بود که توانست از دانشگاه دانشکدهٔ هنرهای دراماتیک در سال ۵۶ مدرک کارشناسی خود را بگیرد.

لاله در خط قرمز (مسعود کیمیایی)، سوسن مکاشی در تیغ و ابریشم (مسعود کیمیایی)، مونس در سرب (مسعود کیمیایی) که برایش جایزه دیپلم افتخار هفتمین جشنواره فیلم فجر را به ارمغان آورد، ماه منیر در مادر (علی حاتمی)، فروغ الزمان در پرده آخر (واروژ کریم مسیحی) که برایش برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن شد و آفاق در نرگس (رخشان بنی اعتماد) از نقش‌آفرینی‌های درخشان او بودند.