دلایل ضعف مشارکت و تفاوت جلیلی و پزشکیان با احمدی نژاد و روحانی

درباره مشارکت ضعیف و نزدیک به ۴۰ درصدی که کم‌ترین میزان طی سال‌های بعد از انقلاب اسلامی بوده می‌توان دلایل متعددی را ذکر کرد از قبیل:

عدم اشاره به دستاوردهای انقلاب در ۴۵ سال گذشته و سیاه نمایی نامزدهای انتخاباتی جهت کسب رای بیشتر.

عدم حضور شخصیت های سیاسی به عنوان نامزد انتخاباتی و بسندگی به چهره های سیاسی.

سطح پایین مناظرات خصوصا از سوی کاندیداهای انصرافی.

نحوه عملکرد دولت در بهبود اوضاع اقتصادی و تشدید نابسامانی‌های دولت دوم روحانی و به تبع آن نارضایتی انباشته مردم.

زودهنگام برگزار شدن انتخابات‌ و عدم آمادگی مناسب نامزدهای انتخاباتی برای گفتگوی بهتر با مردم و به موازات آن ارائه برنامه های کذایی و فضایی خصوصا از سوی نامزدهای انصرافی.

عدم توجه به نیازهای واقعی جامعه و محدود ساختن جایگاه مردم در امور مملکتداری به ایام انتخابات و گلایه های مردم از این نوع نگاه.

میدان داری سلبریتی های توییتری و عدم حضور سلبریتی های با سابقه برای گرم کردن فضای انتخاباتی.

البته خود نامزدها هم به گونه‌ای در رقابت‌ها ظاهر شدند که نتوانستند تنور انتخابات را گرم کنند.

در این باره باید گفت شکست سنگین عبدالناصر همتی نامزد بخشی از اصلاح‌طلبان و اعتدالیون در دوره قبلی انتخابات ریاست جمهوری بدون حمایت تشکیلاتی اصلاح طلبان و نیز شکست سنگین محمدباقر قالیباف در این دوره در کنار رای آوری مسعود پزشکیان و سعید جلیلی نشان داد همچنان رای تشکیلاتی در انتخابات ریاست جمهوری نقش اساسی و تعیین کننده در پیروزی فرد منتخب دارد.

پزشکیان و جلیلی هر دو در انتخابات شکست خوردند اما رای تشکیلاتی آنها را به مرحله دوم سوق داد. به عبارتی می‌شود گفت ویژگی های شخصیتی هیچکدام سبب رای آوری شان نشده است.

احمدی نژاد، رئیسی و روحانی اما در ادوار قبلی در کنار رای تشکیلاتی با برندسازی مناسب از خود و یا ویژگی های شخصیتی خاص توانستند پیروز انتخابات گردند.

پزشکیان یا جلیلی در صورتی به پیروزی خواهند رسید که بتوانند تصویری متفاوت و کاریزماگونه از خود ارایه و به جامعه القا کنند که در سطح جایگاه ریاست جمهوری هستند و صرفا دلخوش به رای تشکیلاتی نباشند.

* دانشجوی دکتری مطالعات سیاسی