دوئل بی‌پایان و غیرمستقیم سعید و محمدباقر

بعد از عبور سخت «محمدباقر قالیباف» از چالش انتخابات مجلس دوازدهم و رسیدن به ریاست آن، برخی «پایداری‌ها» امیدوار بودند، رئیس مجلس به نشستن روی بلندترین کرسی سبزرنگ بهارستان اکتفا کند. این در حالی است که بیشتر ناظران، انتخابات تیرماه ۱۴۰۳ را بزرگترین شانس قالیباف برای رسیدن به ریاست‌جمهوری نسبت به سال‌های ۸۴، ۹۲ و ۹۶ می‌دیدند؛ کما اینکه خود وی هم با همین برداشت وارد عرصه رقابت با نامزد اصلاح‌طلبان و نیز پایداری‌ها شد.

در جریان رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم، هر چند در مناظرات درگیری بین قالیباف و نامزدهای پایداری یعنی «علیرضا زاکانی»، «سیدامیرحسین قاضی‌زاده هاشمی» و در راس آنان «سعید جلیلی» پیش نیامد اما این رقابت‌ها عرصه تقابل عملی قالیبافی‌ها تحت عنوان «نواصولگرا» با پایداری‌ها بود؛ از تجمعات انتخاباتی مقابل دانشگاه تهران تا مجلس مداحان و …

در فضای مجازی هم زد و خوردهای زیادی بین اعضای این دو جناح اصولگرا درگرفت تا نهایتا نتایج انتخابات در دور نخست منجر به کنار رفتن قالیباف از دور رقابت‌ها شد تا وی به عنوان عضوی از «جبهه نیروهای انقلاب» در دور دوم از جلیلی حمایت کند؛ حمایتی که به گفته حامیان جلیلی فورمالیته و از سر رفع تکلیف بود و بخش زیادی از نیروهای ستادی قالیباف به ستاد «مسعود پزشکیان» پیوستند. در این باره «مصطفی میرسلیم» نامزد ریاست جمهوری سال ۹۶ گفته است: ۶۰ درصد از آرای قالیباف به سمت پزشکیان رفت.

روایت «امیر چیذری» فعال سیاسی اصولگرا از پنجشنبه قبل از انتخابات که به رغم توافق جلیلی و قالیباف در «جلسه مشهد» با حضور «سردار قاآنی» برای انصراف جلیلی، وی گوشی‌اش را خاموش و «خلف وعده» می‌کند، یکی از روایات مربوط به اختلافات سعید و محمدباقر بود.

پیش از آن، دو طرف یکدیگر را متهم می‌کردند که با راه انداختن نظرسنجی‌های جعلی به دنبال مجبور کردن رقیب اصولگرا به کنار رفتن به سود خود هستند. در این خصوص، «امیرحسین ثابتی» مشاور جلیلی مدعی شده رای ما از قالیباف بیشتر بود، اگر کنار می‌رفت در دور اول می‌بردیم.

«علیرضا کمیلی» یکی از اعضای ستاد جلیلی هم اظهار داشته ارقام نشان داد اگر دکتر قالیباف کنار می‌رفت بعید نبود که همان دور اول هم کار تمام شود.اما چه شد که ماجرا برعکس شد؟ البته «تقی آزاد ارمکی» جامعه‌شناس و استاد دانشگاه تهران در برابر این ادعاها اظهار داشته ۹۰ درصد طرفداران قالیباف در دور دوم به جلیلی رأی دادند.

مرتبط:

«نامزد انقلابی» در تقلای رای ملت

دوقطبی‌هایی با یک سر قالیبافی

در این میان، اظهارات «سیدحسن نقوی حسینی» چهره‌ای که در سال ۱۳۹۲ در ستاد سعید جلیلی بود و طی سال‌های گذشته همواره به عنوان حلقه نزدیکان او شناخته می‌شد اما به یک‌باره از او برید و به ستاد پزشکیان رفت نیز قابل توجه است. نقوی حسینی در گفت‌وگو با «انتخاب» تاکید کرد: اگر جلیلی هم به‌نفع قالیباف کنار می‌رفت، باز هم پزشکیان پیروز می‌شد زیرا در مرحله اول، کسانی که به قالیباف و پورمحمدی و پزشکیان رای دادند، بیان کردند که نمی‌خواهند به جلیلی رای دهند. آرایی که به جلیلی داده شد هم بیان کردند که با قالیباف مخالفند. اگر قالیباف می‌ماند هم باز اصولگرایان شکست می‌خوردند.

این تقابل از نگاه روزنامه‌های اصلاح‌طلب دور نماند و «اعتماد» در این باره نوشت: جلیلی با پیروزی سیدابراهیم رییسی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۴۰۰ سعی کرد تا از محمد باقر قالیباف که ریاست مجلس را به دست آورده بود جلوتر حرکت کند. او در عین نزدیکی ایدئولوژیک و سیاسی با نیروهای پایداری هم در مجلس به جدی‌ترین رقیب و طرف اختلاف‌نظر با قالیباف تبدیل شد هم با اعزام نیروهای خود به داخل دولت رییسی به شکلی واضح و مبرهن بخش‌های اجرایی دولت و بدنه انسانی را از آن خود کرد. از این قسمت درگیری بین دو طیف اگرچه مخفی بود اما به‌شدت ریشه‌دار شد. طیف قالیباف و جلیلی مدیون الطاف شورای نگهبان در ردصلاحیت گسترده اصلاح‌طلبان و نیروهای غیراصولگرا در چند دوره انتخابات تصور کردند مساله اصلی‌شان نه «تلاش برای رسیدن به وحدت در غیاب رقیب» که «پیروزی بر دیگری به عنوان رقیب» است.

«شرق» هم با اشاره به اظهارات اخیر جلیلی در گزارش خود آورده است: پیام (این سخنان) به طور واضح این است «فکر نکنید در سال ۱۴۰۷ هم قرار است من کنار بروم. تمام جریان اصولگرایی باید در خدمت من باشد». اما زودتر از آنچه فکرش را می کرد، از سوی قالیباف پاسخ را دریافت کرد. قالیباف یک روز بعد از اظهارات جلیلی، اعضای ستاد انتخاباتی‌اش را دور هم جمع کرد و گفت: «کار تازه شروع شده است. کشور به عقلانیت انقلابی و دوری از افراط گری نیاز دارد. باید به صورت مداوم این مسیر را پیگیری کنیم».

به نوشته این روزنامه، دیالوگ غیرمستقیم جلیلی و قالیباف نشان می‌دهد اختلاف و درگیری میانشان همچنان ادامه خواهد داشت. حامیان قالیباف به خوبی می‌دانند در صورت کوتاه آمدن در مقابل طیف جلیلی، آنها از سیاست در میان اصولگرایان حذف خواهند شد؛ این سیاستی بود که از نیمه دوم سال ۱۴۰۲ آغاز کردند و با تبدیل قالیباف به نفر چهارم تهران، احساس پیروزی داشتند، اما در نهایت سیاست آنها سیاستی محسوب می‌شود که بن مایه آن «خالص‌سازی» است. اگرچه خود جلیلی هم به خوبی می‌داند که آن ۱۳میلیون و ۵۰۰ هزار نفر، همگی به سیاست‌های خالص سازی او اعتقاد ندارند، با این حال بر این عدد تاکید می‌کند تا اصولگرایان را عقب براند و کسی نخواهد خودش را صاحب این رای بداند یا به شراکت در آن چشم بدوزد.

به گزارش ایران مامن، نکته جالب توجه این که طی روزهای اخیر کنار رفتن «جو بایدن» به نفع معاونش «کامالا هریس» در کمپین انتخاباتی دموکرات‌ها در آمریکا باعث شد تا داغ هر دو طرف تازه شود و بار دیگر یکدیگر را دلیل باخت در برابر رقیب قلمداد کنند.