گله جواد لاریجانی از اتحاد ایران و عراق و سوریه/ بازجویی محترمانه شهردار/ نگرانی‌های خاتمی/ فکر استعفای دسته‌جمعی کارگزاران سازندگی/ توصیه به جلوگیرى از خشونت و سخت‌گیرى حزب الله/ حرف‌های سست مداحان

جمعه ۱۱ مهر ۱۳۷۶ / ۳۰ جمادى‌الاول ۱۴۱۸ / ۳ اکتبر ۱۹۹۷

ساعت چهار و نیم صبح بیدار شدم و دیگر نخوابیدم. بعد از نماز، گزارش مذاکرات سران نظامى و انتظامى رژیم گذشته در سال ۱۳۵۷ پس از اوج مبارزه را خواندم که مستأصل شده‌اند و نمى‌توانند راه‏ حل پیدا کنند.

ساعت هفت صبح به سوى جلفا حرکت‏ کردیم. براى دیدن سد ارس رفتیم. این سد، قبل از انقلاب با مشارکت شوروى ساخته شده است.

از آنجا به گمرک جلفا رفتیم. از بخش‌هاى مختلف بازدیدکردم؛ خیلى وسیع – حدود ۵۰۰ هکتار – با انبارهاى مناسب است. زمانى‏ که راه‌آهن شوروى به ایران فعال بوده، اینجا خیلى پُررونق بود و جلفا از همین رهگذر توسعه یافته است و اکنون با قطع راه‌آهن با جنگ قره‌باغ از رونق افتاده است.

ساعت پنج بعد از ظهر به خانه رسیدم. جمعى از بستگان جمع بودند. آش‏ رشته‌اى با آنها در حیاط منزل صرف شد. مسابقه فوتبال ایران ـ قطر را دیدم؛ سه بر صفر پیروز شدیم و در رأس گروه یک در مسابقات جهانى قرار گرفتیم.

شنبه ۱۲ مهر ۱۳۷۶

با آقاى یزدى رییس قوه ‏قضاییه در مورد کرباسچی شهردار تهران صحبت کردم. گفت، قرار است بازجویى محترمانه‌اى براى تکمیل پرونده بشود.

آقاى خاتمى رییس ‏جمهور بعد از جلسه به دفترم آمد و از مسأله مراجعت سُفراى اروپایى که در اثر دستور رهبرى به تأخیر مراجعت سفیر آلمان، دچار مشکل شده و نیز از مسأله شهردارى تهران و سرنوشت آقاى کرباسچى، اظهار نگرانى کرد و از من براى حل این مشکل استمداد نمود.

عصر آقاى ابوالفضل توکلى‏ بینا آمد و براى عفو یک نفر محکوم از بستگانش که به اتهام همکارى با فراریان از بیت شیرازى محکوم شده استمداد کرد و نامه‌اى‏ آورد، راجع به کارخانه‌هایى که بناست از تانزانیا در مقابل طلب‌مان بگیریم.

آقاى محمدجواد لاریجانى رییس مرکز پژوهش‏ های مجلس آمد و از من به خاطر حمایت از او تشکر کرد و براى چاپ نطق‌هایم در مجلس توسط پژوهش‌هاى مجلس اجازه خواست و از نحوه کار جناح راست در انتخابات انتقاد داشت. گفت اکنون سیاست هماهنگ‏ کردن ارزشی ‌‌ها در مقابل لیبرال‌ها پیگیرى مى‌شود و از من خواست که براى هدایت آنها اقدامى بکنم. از تحرکاتى که در وزارت امورخارجه براى اتحاد ایران، سوریه و عراق مى‌شود انتقاد داشت.

گروه کارگزاران سازندگی آمدند و درباره استعفای دسته‌جمعى در صورت بازداشت آقاى کرباسچى و یا استعفاى آقاى عبدالله نورى از وزارت کشور مشورت کردند. گفتم، معلوم نیست از استعفا نتیجه‌اى به‏ دست‏ آید؛ شاید طرف شما همین را بخواهد.

یکشنبه ۱۳ مهر ۱۳۷۶

آقایان باهنر، مرتضی نبوى و غفورى‏ فرد آمدند. از روند امور کشور- هم در ابعاد سیاسى و ادارى، به خاطر تصفیه‌هاى خطى و به خاطر ضعف مدیریت امور اقتصادى که باعث رکود شده و هم به خاطر انتخابات‌هاى آینده شوراها و خبرگان و مجلس- اظهار نگرانى‏ کردند. گفتند آقاى ناطق نورى، نشاط فعالیت ندارد و جناح آنها متولى ندارد و سیاست و خط مشى‌شان روشن نیست. از من خواستند براى رفع ابهام و فعال ‏شدن آقاى ناطق نوری کمک کنم.

من نقاط ضعف‌شان در دو انتخابات گذشته را تذکر دادم و گفتم براى تحرک باید آنها را اصلاح کنند و به فکر جذب نیروهاى میانه باشند- به جای دفع آنها- مثل کارگزاران که تبلور آن بخش جامعه‌اند و جلوگیرى از خشونت و سخت‌گیرى حزب‌الله که باعث رنجش جوانان و زنان مى‌شود.

آقاى محمد هنردوست آمد. گفت دفتر آقاى خاتمى جوابش‏ کرده‌اند و خواسته‌اند حکم مشاورت دفتر بدهند، نپذیرفته است. مقدارى از وضع آنها انتقاد کرد و خواست که من به‏ کارش بگیرم.

آقاى فلاح دبیر ستاد مبارزه با مخدر آمد و توضیحاتی درباره نواقص‏ کار مبارزه داد و گفت با تشدید کیفرها مخالف است ولى راه‏ حلى ندارد.

شب به حسینیه امام خمینى رفتم و در روضه رهبرى به مناسبت ایام فاطمیه شرکت کردم. واعظ و مداح حرف‌هاى سستى مطرح کردند و برخی مستعمین هم ناجور گریه مى‌کردند؛ جلسه رهبرى می‌تواند متین‌تر از این باشد.

منبع: خاطرات هاشمی رفسنجانی در سال ۱۳۷۶