مسی، رونالدو و دو مدل مدیریتی

تیم ملی فوتبال آرژانتین با رهبری «لیونل مسی» بازیکن توانا و کاپیتان افسانه‌ای‌اش توانست در یک بازی هجومی و پرتلاش جام جهانی را به خانه ببرد.

مسی که در بازی فینال کوپاآمریکا برابر شیلی یک پنالتی حساس را از دست داد و مورد انتقادِ خصوصا مردم این کشور قرار گرفت، با مدیریت و اعتماد «لیونل اسکالونی» سرمربی جوان این تیم ترمیم و در نقش یک ناجی و رهبر برای هدایت تیم ملی آرژانتین ظاهر شد و توانست هم به رویای خود برسد و هم تیمش را قهرمان بزرگترین جام فوتبالی کند.

از سوی دیگر «کریستیانو رونالدو» که رقیب سنتی مسی در حدود یک دهه‌ی فوتبالی بوده، وضعیت متضادی را تجربه کرد. وی چندی پیش از تیم باشگاهی‌اش با حالت نزاع خارج شد و تنها بازیکن جام جهانی بود که تیم باشگاهی نداشت.

وی در بازی‌های جام جهانی نیز مورد بی‌مهری «فرناندو سانتوس» سرمربی تیم ملی پرتغال قرار گرفت و درحالی که در بازی با مراکش عقب بود به بازی آمد اما در انتهای این بازی نتوانست ناجی تیمش باشد تا تیم شگفتی‌ساز مراکش با روش خودِ او یعنی به ثمر رساندن گل با یک پرش بلند، تیم رونالدو را از گردونه رقابت‌های جام جهانی حذف کند.

آرژانتین به رویای مسی با هدایت و رهبری وی جامه عمل پوشاند اما پرتغال نه تنها به ستاره خود اعتماد نکرد و مدیریت منابعش را به خوبی انجام نداد، بلکه هم باعث تحقیر وی شد و هم خود از جام جهانی حذف شد.

هنر مدیریتی به خوبی در تصمیمات این دو سرمربی آشکار است؛ یکی تیم و اسطوره تیمش را به جام رساند و دیگری هم خود برکنار شد و هم تیم و اسطوره‌اش ناکام جام لقب گرفتند.

امیر حمزه نژاد