سیدمحمد موسی کاظمی روزنامه نگار
پس‌آمد ملاقات چهره‌های معترض با رهبران غربی
خوش و بش حامد اسماعیلیون با نخست وزیر کانادا، دیدار مسیح علینژاد با امانوئل مکرون و بعد از آن ملاقات علی کریمی با رئیس‌جمهور آلمان؛ واکنش ارتش سایبری و توئیت‌زن‌های ارزشی به این رخدادها تقریبا یکی است.
اکثرا، این «شاخ‌های اعتراضی» با تمِ تصویری ملاقات مسعود رجوی با صدام حسین به خیانت به کشور متهم می‌شوند. البته خیلی از معترضان، به شاخ‌های ادبی-هنری، رسانه‌ای، سیاسی و ورزشی که اکنون بر سر رهبری اپوزسیون مجازی جمهوری اسلامی رقابت دارند به چشم سرکرده وقت مجاهدین خلق نگاه نمی‌کنند و حتی به آن‌ها حق می‌دهند که خواستار حمایت رهبران غربی از جنبش‌شان باشند؛ شبیه ایرانی‌هایی که چند روز پیش از بایدن خواستند مرگ برجام را رسما اعلام کند.
صرف‌نظر از اینکه این ملاقات‌ها خیانت است یا چیز دیگر، محتوای حرف‌هایی که در این قبیل دیدارها رد و بدل می‌شود باید جالب باشد.
مطمئنا حالا دیگر درباره اینکه چطور می‌شود دموکراسی و جامعه مدنی را در ایران نهادینه کرد یا اینکه شاخص‌های زندگی مردم را بالا برد صحبتی به میان نمی‌آید.
در این خصوص، اولین و اساسی‌ترین سوال شاید این باشد که اشتاین‌مایر از علی کریمی می‌پرسد چه کمکی از دست ما برمی‌آید برای اینکه شما بتوانید، معترضان را علیه «نقض حقوق بشر» در ایران بسیج کنید؟
در سوی مقابل هم انتظاراتی که مطرح می‌شود غیر از تلاش برای انزوای ایران از طریق اخراج از نهادهای بین‌المللی، خودداری از احیای توافق هسته‌ای، توقف انواع مناسبات، مصادره دارایی‌های ایران، اخراج سفرای تهران و نهایتا آقازاده‌ها از شهرهای غربی نخواهد بود. ممکن هم هست که برخی حتی پیشنهاد دهند که این کشورها مانند لیبی به ایران حمله کنند یا دست‌کم چند سایت هسته‌ای و نظامی یا سیاسی را هدف قرار دهند.
بعد از ملاقات جادوگر سابق فوتبال ایران و وزیر امور خارجه وقت آلمان در زمان امضای برجام، دولت برلین روز جمعه رسما اعلام کرد ضمانت‌های مربوط به سرمایه‌گذاری و اعتبار صادرات با ایران و نیز سایر فرمت‌های اقتصادی از جمله در زمینه انرژی را به حالت تعلیق درآورده است؛ صادراتی که از دارو تا قطعات الکترونیکی خطوط تولید سیمان و فولاد و … را شامل می‌شود.
با توجه به جهاتی که بیان شد باید پرسید انگیزه چانه‌زنی‌های چهره‌های معارض در کشورهای غربی چیست و نوک پیکان آن کجا و چه کسانی را هدف قرار می‌دهد؟ وضعیت انزوا در ایران به نفع چه کسی است؟ کاسب اصلی پابرجایی تحریم‌ها و مرگ برجام کیست؟ و پرسش مهم‌تر اینکه کجای تاریخ جهان و نه حتی ایران از دل ملاقات مخالف نظام سیاسی یک کشور با سرکرده یک مملکت دیگر منفعتی برای مردم آن کشور حاصل شده است؟
برچسب ها :اعتراض ، اغتشاش ، ایران مامن ، بیگانه ، تحریم ، جاستین ترودو ، جامعه مدنی ، حامد اسماعیلیون ، سیاست ، سیدمحمد موسی کاظمی ، شاخ اعتراضی ، شبکه اجتماعی ، علی کریمی ، مسیح علینژاد ، مقاومت مدنی ، مکرون ، منافع ملی ، ناآرامی ، والتر اشتاین مایر
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0