در سال ۱۳۹۴ که فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟» به نمایش درآمد، یک منتقد غربی، نقد خود را در دو جمله خلاصه کرد: «این کار در فرهنگ ما آزار جنسی است. من نمی توانم راجع به این فیلم سخن بگویم.» برای ما اما فیلم روایت ماجرای عاشق دلسوخته ای بود که سال‌ها منتظر

ایران مامن : نزدیک ظهر شده بود. خسته و کوفته مثل قبل راهی نانوایی شد. هوا هم بدجوری داشت  گرم می شد. احساس می‌کرد گرم‌ترین تابستان زندگی را سپری می‌کند. البته از زبان مسن‌تر می‌شنید که «کدوم گرما؟ تو که هنوز گرمایی ندیدی پسر جان». بیست سالش تمام شده‌بود و داشت وارد بیست و یک سالگی می‌شد. با

ایران مامن : خبر کوتاه بود؛ علیرضا راهب رفته است. همین امروز پنحشنبه‌ی تیر ماهی. آفتاب نزده. برخی در فضای مجازی تسلیت می‌گویند و برخی ناباورانه در چشم خبر خیره مانده‌اند. من اما فکر می‌کنم که مرگ مرگ است. چه بر اثر ایست قلبی با هیولای کوید ۱۹ باشد، چه نقاب خوشرنگی‌تری بر چهره بزند.