همه خبرنگار شده‌ایم؛ مراقب خبرمان باشیم

گوشی‌هایی که در دست گرفته‌ایم از همه ما نوعی خبرنگار ساخته است. در حرفه‌ای‌ترین حالت ممکن عکس می‌گیریم، زیرنویس می‌زنیم و در گروه‌ها و کانال‌ها پخش می‌کنیم. گاهی وقت‌ها عکس و نوشته‌هایمان صدها و بلکه هزاران بار دیده می‌شود یا لایک می‌گیرد.

در سطحی پایین‌تر از این نوع خبرنگاری حرفه‌ای، مثل ادمین خیلی از کانال‌های خبری دست به گزینش می‌زنیم و اخبار، ویدئو، تصاویر و اینفوهایی که از نگاه خودمان جالبند، خنده‌دارند یا ممکن است به درد یکی از دوستان و آشنایان و اعضای خانواده بخورد فوروارد می‌کنیم.

گاهی هم اعتراض خود را به اوضاع و دق دلی‌مان از سیستم و تصمیم‌هایی که به نظرمان نابخردانه‌اند و ریشه به تیشه ما می‌زنند و روز به روز جامعه را به قهقهرا می‌برند تا جایی که می‌توانیم به این و آن می‌فرستیم. غالب این پیام‌های فورواردیِ اعتراضی نیز نمایشی از اظهارات و عملکرد دولتمردان و حاکمان است که انگار دارند سرنوشت ماه را در سیاه‌ترین شکل ممکن به هم می‌بافند و اکثرا هم دزد و کلاهبردار و فاسدند.

در این میان، دو چیزی که به آن دقت نمی‌کنیم یکی درستی و راستی محتوایی است که منتقل می‌کنیم و دوم تاثیری که خبر یا محتوا بر مخاطب به جای می‌گذارد.

با نگاهی به آنچه در گروه‌های واتساپی، تلگرامی و اینستاگرام می‌گذرد می‌شود گفت حجم وسیعی از فیک‌نیوز (خبرهای ساختگی)، توصیه‌های بی‌پایه پزشکی، روانشناسی و … تحلیل‌های سطحی که در لحظه ذهن را قلقلک می‌کند به چشممان می‌آید و روح و روانمان را طی روز و حتی در خواب شب می‌خراشد؛ با سرباز کردن این خراش‌ها بارها طی روز از خودمان و دیگران می‎پرسیم چرا روز به روز بدبخت‌تر می‎شویم؟

غیر از مساله صحت خبر و دقت محتوا و مطالبی که می‌فرستیم و می‌بینیم، بد نیست ما که همه خبرنگار شده‌ایم پیش از ساختن یا فوروارد کردن هر پیام فردی یا گروهی به تاثیر آن بر مخاطب فکر کنیم و تصور کنیم آیا چیزی که برایش می‌فرستیم در این واویلای ناامیدی دردش را دوا می‌کند یا قرار است روز و شبش را بخراشد.

محمد موسی کاظمی مدیرمسئول ایران مامن