سه گانه های هیتلر

اگر متن کامل و کتاب دوجلدی و ۶۵۰ صفحه ای «نبرد من» اثر «آدولف هیتلر» رهبر نازی های آلمان در نیمه ی نخست سده ی بیستم میلادی را بخوانیم متوجه می شویم او که یک متعصب خستگی ناپذیر، خطیب توانا و پوپولیست حرفه ای بوده که دست کم با سه مقوله و گروه زیر دشمنی شدید داشته و در باره ی این سه گروه قضاوت و داوری کرده است:

الف – مارکسیسم، مارکسیست ها و سوسیال دموکرات ها در صفحه های ۴۴ تا ۵۹ کتاب یاد شده

ب – یهودیت، یهودیان و صهیونیست ها در صفحه های ۶۰ تا ۶۸، ۱۴۷ و ۲۷۹ تا ۲۹۴

ج – سوء استفاده ی رهبران فکری، سیاسی و مذهبی از مذهب، دین و قدرت در صفحه های ۱۱۳ تا ۱۱۷

هیتلر بر مبنای این دشمنی و قضاوت ( که سه گروه یاد شده موجب تحقیر ملت آلمان شده اند) برنامه ی خود در دهه ی دوم سده ی بیستم برای جنگ طلبی و حمله به یهودیان و نیز روسیه و فرانسه را تئوریزه و طراحی می کند و آن را در پایان دهه ی سوم و آغاز جنگ دوم جهانی، به اجرا می گذارد.

با این همه، با مطالعه ی سه ماهه ی کتاب قَطور نبرد من، سه جمله ی آن را پسندیدم:

الف – کسانی که مطالعه و فعالیت نمی کنند و هیچ دریافتی از جهان سیاسی پیرامون خود ندارند حق انتقاد یا شکایت از وضع موجود را هم ندارند. (صفحه ۴۲)

ب –  در کل چنین می نماید که گویی عقل، قوه ای است که فقط در مورد انسان های معمولی فعال است ولی وقتی نوبت به آن شاخه ای از موجودات می رسد که به «دیپلمات» شهرت دارند پاک غیب اش می زند! (صفحه ۱۴۳)

ج – فقط مردم آگاه یا به بیان بهتر توده هایی که از قدرت خود، آگاهی یافته اند و در نبرد برای به دست آوردن حقوق و آزادی های خویش، این قدرت را به کار می گیرند می توانند از چنگ یک نظام سیاسی فریبکار بگریزند؛ نظامی که مهم ترین برنامه ی آن حفظ و تامین تسلط و زور بر مردم است. (صفحه ۲۹۳)

۱۵ شهریور ۱۴۰۲