مسابقه خودسری و سبک‌سری؛ از قتل کارگر شهرداری تا معرکه‌گیری داعش در مترو و …

«پرت کردن یک کارگر شهرداری از پل به ظن توهین به پرچم‌های دهه فجر»؛ این رخدادی بود که حدود یک هفته پیش روزنامه شهرداری از آن خبر داد و نوشت: یک کارگر شهرداری که به همراه همکارانش در ساعت ۲ بامداد روز جمعه ۲۰ بهمن در حال تمیز کردن مسیر اتوبان نیایش بودند،‌ به وسیله راننده یک خودرو از بالای پل به پایین پرت و کشته شده است.

قاتل پس از بازداشت مدعی شده هنگام عبور از این مسیر فکر کرده افرادی دارند پرچم‌های نصب شده به مناسبت دهه فجر را «سرقت می‌کنند یا می‌خواهند به آنها اهانت کنند».

صرف‌نظر از اینکه چگونه قاتل با وجود لباس فرم کارگر شهرداری چنین تصوری کرده یا بازجوی خود را چه تصور کرده که برای رهایی چنین ادعایی مطرح ساخته یا حتی اگر این اظهارات را باور کنیم، در روزهای گذشته در رسانه‌های فارسی‌زبان خارجی و شبکه‌های اجتماعی، بسیاری رخدادهایی از این دست را با نگاهی صرفا سیاسی ناشی از پدیده «آتش به اختیاری» می‌دانند و می‌گویند آتش به اختیارها از حمله به نمایندگی‌های سیاسی دیگر کشورها از بریتانیا تا عربستان و جمهوری آذربایجان گرفته تا ضرب و شتم شهروندان به بهانه امر به معروف و نهی از منکر، بی‌پروا به جان و مال و روان و زندگی ملت آسیب می‌زنند.

به گزارش ایران مامن، با وجود آسیب‌های خودسری، مساله‌ای که به مراتب برای کشور و شهروندان آسیب‌زاتر است «ابتکارات نابخردانه»‌ یا رفتارهای مبتنی بر «کژسلیقگی» است که گاه و بیگاه از سوی طیفی از مسئولان خبرساز می‌شود؛ ابداعاتی که برخی آن را ناشی از «خودنمایی» برای ارتقا در سیستم می‌بینند و گروهی «خودشیرینی» برای مافوق که آن هم ترقی در سلسله‌مراتب را دنبال می‌کند.

آذرماه امسال بود که فرماندار اصفهان برای حضور در مراسم تجلیل از معلولان که در شهر بهارستان برگزار شد، با ویلچر به سالن مراسم رفت و آزردگی معلولان و حیرت مردم را برانگیخت.

دو ماه پیش از آن رسانه‌ها خبر دادند پلیس راه یزد در نیمه نخست امسال ۲ تن تخمه شور را بین رانندگان توزیع کرده تا از خواب‌آلودگی و تصادف جلوگیری کنند؛ اقدامی که ضمن منافی بودن با قوانین در خصوص ممنوعیت خوردن و آشامیدن حین رانندگی، واکنش وزارت بهداشت را هم به دنبال داشت که اعلام کرد: خوردن تخمه شور نه تنها بر پیشگیری از خواب آلودگی رانندگان تاثیری ندارد، بلکه مصرف زیاد نمک آنها را در معرض فشارخون قرار می دهد.

همین چند روز پیش شهرداری تهران در مترو و جلوی چشم متعجب و هراسانِ مسافران، چند نفر را با پوشش و چهره داعش به میان آنان فرستاد تا با کشاندن چند زن چادری روی زمین نشان دهد که تا چه حد باید شکرگزار در امان بودن کشور از شر تروریست‌های تکفیری باشیم!

بروز این دست ابتکارات، زمانی آثار فاجعه‌بار خود را نشان می‌دهد که در سطوح بالای تصمیم‌گیری و در پوشش ساختگی «نظرات کارشناسانه» اتفاق بیافتد مثلا جایی که اصرار برای سدسازی در نقطه‌ای صورت می‌گیرد که پیامد آن شوره‌زار شدن سطح عظیمی از سکونتگاه‌های انسان‌ها و حیوانات و نباتات خواهد بود.

همین چند روز پیش اعلام شد بنیاد ملی نخبگان برای جلوگیری از مهاجرت نخبگان به جای چهره‌های دانشگاهی و فرهنگی و سیاسی و … از پلیس کمک خواهد خواست یا شورای ملی فضای مجازی اعلام کرد پیام‌رسان‌های خارجی را از طریق «حکمرانی پذیری» برای مردم بازخواهد گذاشت؛ اقدامی که از دید بسیاری از متخصصان به معنای ترویج پوسته‌های بسیار ناامن شبکه‌های اجتماعی مانند «تلگرام طلایی» خواهد بود که علاوه بر به خطر انداختن امنیت سایبری شهروندان، به معنای پشت پا زدن به پلتفرم‌های داخلی است که میلیاردها تومان هزینه راه‌اندازی آن‌ها بوده است.