چرا دکتر جعفریان می‌تواند سکاندار خوبی برای فرهنگ باشد؟

سال ۸۷ هنگامی که به عنوان دانشجوی کارشناسی ارشد وارد گروه تاریخ دانشگاه تهران شدم به واسطه ریاست دکتر رسول جعفریان بر کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، به همراه تعدادی از دانشجویان برای فهرست‌نویسی اسناد وارد این کتابخانه شدیم که این حضور سه سال طول کشید. همین امر هم باعث شد شناختی که از دکتر جعفریان به عنوان استاد تاریخ داشتم دوچندان شود؛ یعنی در یک مقطه سه ساله شیوه مدیریت ایشان بر یک نهاد علمی-فرهنگی را از نزدیک لمس کردم و شاهد بودم که چگونه در این نهاد باعث ایجاد تحول شد.

شاهد این مدعا را هم می‌توانم از حجم فهرست‌نویسی اسناد، سروسامان دادن و اسکن نسخه‌های خطی، نشریات، تسهیل حضور مراجع‌کنندگان به کتابخانه و همه آن چیزی که من بی‌خبر هستم، قرار دهم که آمار این فعالیت‌ها هم در کتابخانه مجلس موجود است. بنابراین تحولی که دکتر جعفریان در این کتابخانه ایجاد کرد کاملاً عینی و ملموس است به نحوی که همه آنهای که به این نهاد فرهنگی رفت و آمد دارند نیز بر این مهم صحه می‌گذارند.

دکتر جعفریان بعد از کتابخانه مجلس، مدیریت کل کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران را بر عهده گرفت. بنده و بسیاری دیگر از دانشجویان که آمدوشدمان مدام به این کتابخانه بوده، نحوه مدیریت ایشان در راس این نهاد علمی-فرهنگی درون دانشگاه را از نزدیک مشاهده کرده‌ایم؛ مدیریت که به اذعان بسیاری نشان از تحول‌خواهی او در عرصه علم و فرهنگ می‌دهد زیرا معتقد است که «نیاز به انقلاب علمی داریم».

حال امروز که در عرصه رسانه فعالیت می‌کنم طی روزهای گذشته نام دکتر رسول جعفریان را به عنوان یکی از گزینه‌های سکانداری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در رسانه‌ها دیده‌ام. من که در چندین گزارش رسانه‌ای کارنامه وزرای این وزارتخانه را از پیروزی انقلاب تا به امروز بررسی کرده‌ام، نیک می‌دانم که چرا دکتر جعفریان شایسته چنین جایگاهی است و چه ویژگی‌هایی دارد که می‌تواند باعث ایجاد تحول در حوزه فرهنگ کشور شود.

به عنوان عضو کوچکی از خانواده تاریخ و فعال عرصه رسانه، علاوه بر تحول‌محوری در مدیریت، دکتر جعفریان را مرد پُر کار عرصه علم و فرهنگ می‌دانم. این ویژگی را می‌توان از حجم نوشته‌های علمی و حضور او در عرصه دانشگاه مشاهده کرد. تعداد تالیفات، ترجمه‌ها، تصحیح‌ها و … دکتر جعفریان به بیش از یکصد می‌رسد. علاوه بر آن حضور در کلاس تدریس و سخنرانی در کنفرانس‌های داخلی و خارجی بخشی دیگر از توانایی ایشان است.

دکتر جعفریان فضای رسانه‌ای، مطبوعاتی و شبکه‌های اجتماعی را خوب می‌شناسد و به عنوان یک چهره فرهنگی در این عرصه حضوری فعال دارد. او نسبت به بیشتر مسائل در حوزه سینما، نشر، دانشگاه و … بی‌توجه نبوده که این امر نشان دهنده شناخت از این مسائل است. دکتر جعفریان بینشی روشن و باز نسبت به مسائل فرهنگی و حتی دینی دارد که شاهد این مدعا هم می‌تواند نوشته‌ها و توئیت‌های ایشان باشد.

دکتر جعفریان علاوه بر همه این توان‌های مدیریتی و علمی در عرصه فرهنگی کشور، دارای افق دید عمیق و گسترده‌ای است و معتقد است «در مدیریت کلان کشور مدیر باید بتواند یک مجموعه را از حالت قبل به یک وضعیت بالاتر ارتقاء دهد که این مهم نیازمند بینشی است که اصل بر تغییر و تحول بگذارد و ریسک‌پذیر باشد».

در پایان به جرات می‌گوییم فردی با چنین ویژگی‌ها و درک و بینشی (که البته اینها در حد شناخت بنده بود که حتماً بیشتر هم هست) نسبت به مسائل علمی و فرهنگی کشور می‌تواند همان سکانداری باشد که اهل فرهنگ انتظار دارند در راس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار بگیرد.