مجازات‌گر کی بودید شما؟

ماجرای تجاوز و قتل یک دختر هفت‌ساله طی روزهای اخیر جامعه پاکستان را برانگیخته است. تا پیش از این هر یکی دو ماه یک بار از هند خبرهای تجاوز و قتل زنان خردسال به گوش می‌رسید اما اکنون پاکستانی‌ها به تب و تاب افتاده‌اند که چطور از تکرار چنین وقایعی جلوگیری کنند؟

به گزارش ایران مامن، یکی از عجیبترین و تازه‌ترین پیشنهادها از سوی «عمران‌خان» نخست وزیر پاکستان ارائه شده که گفته متجاوزان و حتی آزاردهندگان زنان و کودکان باید در ملاعام به دارآویخته شوند. اما چون اعدام به روابط اسلام‌آباد و غربی‌ها آسیب می‌زند باید اتاق‌هایی از گاز عقیم‌کننده ساخت و متجاوزان را در آن انداخت تا آینده‌شان به کل نابود شود.

همزمان در کشور ما خبرهایی دست به دست چرخید که انگشت سه کودک در آذربایجان غربی به جرم دزدی قطع شده اما بلافاصله مرکز رسانه قوه قضاییه از دادگستری استان آذربایجان غربی خبر داد ادعای مطرح شده در برخی رسانه‌های خارجی مبنی بر اجرای حکم قطع انگشت دست سه کودک صحت نداشته است. بنا بر این اعلام، مجرمان سارق مذکور بالای ۲۰ سال سن دارند و هم اکنون در حال گذراندن دوران محکومیت خود هستند.

موضع‌گیری و اخباری از این دست بار دیگر نگاه‌ها را به سمت کارایی قوانین در ایجاد بازدارندگی و نحوه طراحی و تدوین قوانین می‌دوزد.

برخی می‌گویند مجازات‌هایی مانند اعدام و نیز قطع و نقص عضو می‌تواند بازدارندگی ایجاد کند به شرطی که به صورت فراگیر، بدون تبعیض یا به عبارتی بدون «شل‌کن سفت‌کن» انجام شود. طیفی هم چنین نگاه‌هایی را از اساس رد می‌کنند.

فلسفه قانون از ابتدای پیدایش آن روی روال بروز آسیب، شناسایی آن به عنوان تهدید برای «خیر عمومی» یا «منافع حکمرانان» (جرم‌انگاری)، بررسی ابعاد و دلایل چرایی بروز، مسدود کردن راه‌های منتهی به جرم (بازدارندگی) و در نهایت ایجاد مجازات (ضمانت اجرای قانون) قرار داشته اما امروزه گاهی روالی کاملا معکوس را در برخی جوامع می‌پیماید.