هیچ هدفی زوال «فرهنگ سیاسی» را توجیه نمی‌کند

فرهنگ سیاسی مفهومی است که در سرنوشت هر کشور خواه‌ناخواه خود را نشان می‌دهد و روند و سمت و سوی حرکت را مشخص می‌سازد.

این فرهنگ اگر برجسته و متمدنانه باشد راهی جز پیشرفت و تعالی باقی نمی‌ماند. این درحالی است که اگر این فرهنگ مضمحل شود، به یقین کشور مسیر خوبی را طی نخواهد کرد. در این راه حتی شعارهای خوش آب‌ورنگ هم نمی‌تواند نقش ناجی را بازی کند.

فرهنگ غنی سیاسی، خود به عنوان یک غربال و پالاینده ناملایمات شناخته می شود.

شناخت درست معانی و کارکرد مفاهیم سیاسی از جمله مولفه‌های مهم فرهنگ سیاسی محسوب می‌شود. در این حوزه اگر مردم به خوبی با ساختار و کنشگری سیاسی آشنا نباشند، متاسفانه میزان دسیسه و فریب‌های سیاسی افزایش می یابد. مهمتر آن‌که ضمن حفظ فرهنگ سیاسی در این راستا باید به فکر ارتقای آن نیز باشیم.

«میهن‌پرستی» و «ملی‌گرایی» از جمله پایه‌های کلاسیک و تاکنون پابرجای هر فرهنگ سیاسی است؛ این‌که برای رسیدن به اهداف سیاسی این موارد را زیر پا بگذاریم و برای رسیدن به هدف هر رفتاری را مجاز بشمریم، ناگزیر به از هم گسیختگی و زوال فرهنگ سیاسی خواهیم رسید.

با توجه به آنچه بیان شد، رفتارهایی از جمله خوشحالی از برد تیم رقیب در جام جهانی فوتبال از زاویه‌ای جامعه‌شناسانه (از نوع جامعه‌شناسی سیاسی) باید به شکل جدی بررسی شود.

در همین پیوند، یک نوع حساسیت و نگرانی را باید در اولویت قرار داد. متاسفانه مواردی در حوزه سیاسی در حال باب شدن است که آسیب‌زننده به فرهنگ سیاسی است؛ مواردی که هدف آن وسیله را برای برخی افراد توجیه می‌کند یا اتفاقات را به گونه‌ای در کنار هم مانند پازل می‌چینند که از درون آن حرکات ضدملی و بعضا ضددموکراسی منتج می‌شود حال آن‌که مدعیان بر طبل میهن‌پرستی می‌کوبند بدون این‌که قبول کنند نمی‌شود با کنار گذاشتن اصول مهم سیاسی به اهداف خاص و قابل‌توجهی دست یافت.