«هم آزاد می‌کنند هم تحقیر»؛ نشانگان تعادل ناپایدار

خبر مهم و بزرگی که بسیاری منتظر بودند در سخنرانی «سیدابراهیم رئیسی» در مراسم ۲۲ بهمن امسال بشنوند، برخلاف بسیاری از پیش‌بینی‌ها مثلا در مورد مذاکرات هسته‌‎ای، وعده‌های معیشتی یا … این بود که «امتداد مسیر عفو رهبری در دولت دنبال می شود.»

حتی در صورتی که دستگاه اجرایی از نهادهای سیاسی و امنیتی‌اش گرفته تا فرهنگی و مدنی کاملا در مسیر عفو قرار گیرد، همه چیز در ید اختیار دولت نیست. این در حالی است که فرمان عفو رهبر انقلاب بسیاری را امیدوار کرد که بعد از مدت‌ها تنش، نوعی ثبات و تعادل به صورت همه‌گیر بر کشور حاکم شود. این در حالی است که سیگنال‌هایی که به جامعه می‌رسد همچنان متناقض است.

در شرایطی که نام بازداشتی‌های آزادشده به خصوص رسانه‌ای‌ها پرتعداد شده، سیگنال‌های دیگری نیز پراکنده می‌شود از جمله دادستان کل کشور در تازه‌ترین اظهارنظر خود بیان داشته افرادی که کشته‌سازی کردند، مورد عفو قرار نخواهند گرفت در صورتی که می‌شد از بیان چنین جملاتی به این شکل خودداری کرد یا لااقل مشخص ساخت ملاک کشته‌سازی چیست و آیا پراکندن تصاویر و اخباری بدون اطلاع‌داشتن از صحت و پیامد آن یا از سر هیجان، مشمول شاخص کشته‌سازی می‌شود یا نه.

همچنین در شرایطی که بسیاری دم از ضرورت وفاق ملی و همبستگی می‌زنند چرا هنوز روزنامه‌ای مانند «کیهان» از هر بهانه‌ای برای زدن «سیدمحمد خاتمی» و اصلاح‌طلبان و اعتدالیون و حتی برخی اصولگرایان میانه‌رو بهره‌ می‌گیرد؟

در فضایی که سیگنال‌های تعادل و ثبات متناقض است فضای دوقطبی تشدید می‌شود؛ فضایی که یکی در آن به شرکت‌کنندگان راهپیمایی ۲۲ بهمن در اقدامی سرشار از نفرت‌پراکنی کتلت تعارف می‌کند و دیگری روی پلاکاردش می‌نویسد دلار اگر ۴۴ میلیون هم بشود ما به راهپیمایی می‌آییم.

در این شرایط «عباس عبدی» فعال سیاسی می‌نویسد: اجبار زندانیان به عفونویسی مشکلی را حل نمی‌کند و باید به سمت پایداری سیاسی حرکت کنیم.

«حسن سلامی» پژوهشگر هم در این خصوص بیان می‌دارد: منتقدان نظام جمهوری اسلامی می‌پرسند اکنون‏ چهار ماه است ملت منتظر بازداشت یا خبری از ‎پلیس نماها هستند اما هیچ مقام و مسوولی تا الان توضیحی نداده است. در برابر، سروان بهنام زارع پلیس شریف و شجاع کرمانشاهی را بازداشت می‌کنند. منتقدان نظام می پرسند مقام‌ها و مسوولان، شعار واجب بودن حجاب و وظیفه حکومت برای اجرایش را سر می‌دهند، دختران و زنان مانند مهسا امینی را به جرم بی حجابی می‌گیرند و او را به کشتن می‌دهند بعد روزی مانند دیروز (۲۲ بهمن)  که به حضور زنان و دختران نیاز دارند، همه شعارها و احکام خود و خدا را نادیده می گیرند و از بی‌حجاب‌ها در راهپیمایی استقبال می‌کنند و می گویند مهم موضع سیاسی افراد است.

به نوشته این روزنامه‌نگار، منتقدان می‌پرسند چرا شعارهای مردم معترض در ایران را تغییر می‌دهید و تلاش می‌کنید آن‌ها را به صورت شعارهای دلخواه خود در بیاورید.  مقام‌های نظام درباره آزادی زندانیان سیاسی از یک سو می‌گویند «عفو و نگاه پدرانه رهبر معظم انقلاب» و از سوی دیگر می‌گویند «بازگشت فریب‌خوردگان اغتشاشات به خانه» و به این شکل هم آزاد می‌کنند هم تحقیر؛ نوع نگاه و رفتاری دوگانه، که بیانگر «بحران تعادل ناپایدار» است.