بهترین سن برای ازدواج

چند روز پیش، پخش مصاحبه یک دختر چهل ساله که از وضعیت تشکیل خانواده و ازدواج شاکی بود، نگاه بسیاری را به خود جلب کرد و واکنش‌های پرشمار و البته مختلفی به همراه داشت.

مساله اینجا است که نگرش و دیدگاه ما به «ازدواج» به عنوان یک «واقعیت اجتماعی»، تحت تاثیر فرهنگ و نقش و موقعیتی است که در آن به سر می‌بریم و مسائلی نظیر هم کفو بودن، درک متقابل و هنجارهای جدیدی مثل جهیزیه لاکچری یا مهریه بالا.

بررسی درست رفتاری و صداقت و نگرش صحیح و واقع‌بینانه سبب می‌شود ازدواج موفقی داشته باشیم. در مقابل، ازدواج‌هایی هم هست که بر پایه رفع نیاز جنسی و انباشتن خلاءهای روانی، به دست آوردن پول یا موقعیت و برای فرار از تنهایی صورت می‌گیرد.

به طور دقیق نمی‌توان گفت سن ازدواج چه سنی است؛ این بسته به موقعیت و خواسته‌های افراد از زندگی است و شرایط هر کس با دیگری متفاوت است. اینکه تمایل داشته باشید اول درس بخوانید، پولدار شوید یا دور دنیا را بگردید و بعد ازدواج کنید یا ترجیح بدهید همه اینها را در کنار همسرتان به دست بیاورید دقیقا دیدگاه شخصی شما است.

بعضی می‌گویند سن ازدواج نمی‌گذرد اما عواملی چون فرزند‌آوری و محدودیت‌های سنی برای آن سبب میشود بسیاری بگویند سن ازدواج گذشته که این تعبیر درستی نیست.

نگاه دیگر این است که ازدواج یا نکاح برای ما به منزله تکمیل دین است و برای چنین واقعه مقدسی باید تلاش و برنامه‌ریزی داشت.

با هر نگاهی به ازدواج بنگریم واقعیت این است که استرس از اینکه سن ازدواجم گذشته، بنابراین با اولین نفری که مرا خواست ازدواج کنم یا دیگران را به خاطر خواسته‌ها و مطالباتشان از زندگی مشترک سرزنش کنم، واقع گول زدنِ خود فرد است.

بی‌شک بستر اجتماعی، رفاه نسبی و تمکن مالی، مسئولیت پذیری، شناخت خود و طرف مقابل و خواسته‌هایمان سبب تسهیل ازدواج ما می‌شود. شما می‌توانید جشن ساده بگیرید و درخانه کوچک زندگی کنید یا اینکه توقع ویلا داشته باشید و …

اینکه خواهر یا همسایه یا اکثریت جوانان درخواستی متفاوت با شما دارند دلیل ازدواج نکردن شما نیست یا اینکه انتخاب شما این بوده تا چهل سالگی درس بخوانید و کار کنید مقصر دیگران نیستند. در واقع شما در محاصره خواسته‌های خودتان هستید. نهاد خانواده معطوف به ازدواج زن و مرد، یکی از نهادهای اجتماعی است که سابقه‌ای دیرینه دارد اما این شما هستید، افکارتان و فرهنگ و انتخابتان تا به عنوان اشرف مخلوقات نیازهای خود را بشناسید و پاسخی مناسب به آن بدهید.

خصوصیت رفتاری شما و طرف مقابلتان مهم است. اینکه رضایت بدهید فردی بیاید، شما تحصیلات، شغل، خانه و جهیزیه کامل بدهید، مهریه نخواهید یا بخواهید و … همه مربوط به خودتان است.

شما به عنوان یک زن تحصیلکرده و‌شاغل قطعا با شانیت خود باید رفتار کنید و ‌بدانید اکر کسی در خانه شما را نزده، مشکل از جای دیگری است، پس بهتر است به جای تحقیر خود یا دیگری درک درستی از شرایط داشته باشیم.

مگر شما چه ایرادی دارید که راضی هستید با یک جوان که قدرت خرید حلقه ازدواج هم ندارد ازدواج کنید ؟ اتفاقا باید بدانید به طور قانونی مرد ولی شما خواهد شد و نفقه شما قانونا بر ذمه مرد است. بنابراین، مسئولیت پذیری را از الان به عنوان یک معیار بدانید. یک جوان چهل ساله در چهل سال گذشته چه می‌کرده که جز لباس تن چیزی نداشته باشد؟

چرا توقعی ایجاد می‌کنید که جوان‌ها فکر کنند امتیازی به شما می‌دهند که ازدواج می‌کنند و می‌توانند هر درخواستی داشته باشند. اتفاقا به طرف مقابل اطمینان بدهید می‌توانید با تلاش به خواسته‌‍‌هایتان برسید و بگویید مطالبه دقیق شما چیست و ساده زیست هستید و از او در حد توانش انتظار دارید. شاید بعد از۴۰ سال وقت آن رسیده کمی واقع بینانه به زندگی بنگرید.

رسالت همه ما ازدواج نیست. این یکی از هزاران زن ایرانی است. این یک نفر به حق دوست دارد ازدواج کند اما اکر کسی نکرد هر چند سالش هست درس عبرت بقیه نیست. مفید بودن برای خودت و دنیا مهم است. مهم این است که بدانی ازدواج درست به درد می‌خورد نه هر ازدواجی و اگر کسی در هر سنی ازدواج نکرد شکست نخورده است.