چه کسانی بیشتر خود را می‌ کُشند؟

مطالعات نشان داده بین ۸۵ تا ۹۵ درصد افرادی که خودکشی می‌کنند دچار یک بیماری روانشناختی‌اند.

در میان این اختلالات روانشناختی، افسردگی بین ۶۰ تا ۸۰ درصد مجموع خودکشی را تشکیل می‌دهد.

بر اساس برخی برآوردهای علمی، افسرده‌های دوقطبی ۱۵ تا ۲۰ درصد خودکشی موفق دارند و افسرده‌های تک قطبی ۱۰ تا ۱۵ درصد آمار خودکشی را تشکیل می‌دهند. اسکیزوفرنیا  نیز ۱۰ درصد را به خود اختصاص داده است.

«راضیه عاشوری» روانشناس درباره پدیده خودکشی به ایرنا گفته است: دومین عاملی را که می‌توان بعد از بیماری‌های روانشناختی در زمره دلایل این پدیده نام برد، سابقه قبلی خودکشی است که می‌تواند احتمال خودکشی را افزایش دهد. سومین عامل جنسیت است. زنان نسبت به مردان بیشتر اقدام به خودکشی می‌کنند اما خودکشی موفق در میان مردان بیشتر از زنان است. چهارمین عامل سن است. در افراد زیر ۴۰ سال، احتمال اقدام به خودکشی بیشتر است؛ اما میزان خودکشی موفق بالای این سن بیشتر است.

عامل دیگر تاهل است. تحقیقات نشان داده است که افراد مجرد نسبت به متاهلان بیشتر به خودکشی دست می زنند. هر چند معدودی از تحقیقات هم نشان داده متاهلین بیشتر خودکشی می کنند.

عامل دیگر حمایت روانی و اجتماعی است که در اینجا بین این دو متغیر نسبتی برقرار است. به این صورت که هر چه حمایت روانی و اجتماعی بیشتر باشد، خودکشی کمتر می‌شود. در مورد اعتقادات مذهبی هم به این صورت است. هر چه اعتقادات مذهبی قویتر باشد، خودکشی کمتر است.

اما عامل دیگر از دست دادن عزیزان است. وقتی فردی عزیزی را از دست می دهد احتمال اینکه دست به خودکشی بزند بالا است.

عامل دیگر ابتلا به برخی بیماری‌های جسمی است که ممکن است ارتکاب خودکشی را افزایش دهد و عامل آخر، عوامل اقتصادی و اجتماعی مثل فقر هستند. به طوری که خودکشی را در میان افراد طبقات پایین‌تر بیشتر مشاهده می‌کنیم.

به گفته عاشوری، هر چند هیچ کس از خطر خودکشی مصون نیست؛ اما نتایج تحقیقات نشان داده که بین میزان تحصیلات و اقدام افراد به خودکشی رابطه معکوسی وجود دارد و میزان خودکشی در طبقات اقتصادی- اجتماعی پایین‌تر بیشتر است.