از آخرین سال‌های دهه ۶۰ تا اواسط دهه ۷۰، مرکز قدرت بودند و به واسطه نزدیکی با مرحوم هاشمی رفسنجانی همه‌کاره اقتصاد حساب می‌شدند.   با آمدن موج اصلاحات با آن همراه شدند و با وجود رقابت و افتراق‌هایشان با دوم خردادی‌های دو آتشه مثل سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و خصوصا مشارکتی‌ها، در دولت اصلاحات

در پی نامه جمعی از تولیدکنندگان لوازم خانگی به رهبری و درخواست جلوگیری از واردات محصولات خانگی کره‌ای، دستوری به رئیس جمهوری جهت سد کردن این واردات صادر شد.   در این فرمان آمده است: این موضوع بسیار مهمی است. اگر این خبر (گشایش واردات از دو شرکت کره جنوبی) راست باشد به معنی شکستن

نخست وزیر اسرائیل در سخنرانی دیروز خود در مجمع عمومی سازمان ملل، به سنت «بنیامین نتانیاهو» و سایر اسلافش شدیدترین حملات را متوجه جمهوری اسلامی کرد و مدعی شد تهران همه خطوط قرمز بین‌المللی را زیر پاگذاشته و با استفاده از سلاح اتمی به دنبال سیطره بر سراسر خاورمیانه است.   «نفتالی بنت» از جامعه

حادثه سیزده دی ۹۸ در خروجی فرودگاه بغداد تکمیل فرایند اسطوره شدن سردار سلیمانی در جمهوری اسلامی بود؛ بُعدی که رئیس جمهور سابق آمریکا هنگام صدور فرمان ترور توجهی به آن نداشت.   اکنون برای شخصیت شاخص نظامی و کاریزماتیک نظام که بزرگترین مراسم تشییع جنازه بعد از بنیانگذار جمهوری اسلامی برای او برگزار شد،

وقایع روز سوم مهر در مرز شلمچه که باعث زخمی شدن نزدیک به ۴۰ نفر از جمله چند سرباز مرزبانی شد، حیرتی تازه و واکنش‌های فراوان به همراه آورد.   تصاویر شلمچه نشان می‌دهد ازدحام طالبانِ خروج از ایران به مقاصد اربعینی و شکستن نرده‌های مرزی دلیل حوادث دیروز بوده است؛ حوادثی که این پرسش

طرح «شفافیت آرا» به زودی به صحن علنی می‌رود. بر اساس این طرح برای نخستین بار شاهد علنی شدن و پخش زنده جلسات کمیسیون‌ها، الزام به انتشار آرای نمایندگان، انتشار گزارش عملکرد و هزینه‌های سفر نمایندگان و… خواهیم بود.   به گزارش ایران مامن، میانه سال ۹۸ بود که طرح موسوم به شفافیت آرا در

دیدارهای دوجانبه وزیر امور خارجه ایران با اعضای برجام در نیویورک تنها به تکرار مواضع دوطرف خواهد انجامید؛ همانطور که در سخنرانی مجازی رئیسی در هفتاد و ششمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل، کلیدی برای گشایش قفل مذاکرات هسته‌ای به چشم نیامد.   در سوی مقابل هم آمریکایی‌ها می‌گویند با تیم قبلی مذاکره‌کننده که آن‌ها

چهره‌های شناخته شده بالاخص رهبران سیاسی به تدریج یا یک‌باره و تنها با یک رفتار یا جمله تصویری از خود ایجاد می‌کنند که تا پایان عمر گریبان آن‌ها را رها نمی‌کند.   مثال بارز در میان روسای جمهوری کنونی جهان «جو بایدن» است که به دلیل گاف‌های متعدد، تصویری از یک رهبر رو به زوال

جمهوری اسلامی ایران پس از ۱۵ سال ماندن پشت درهای بسته پیمان شانگهای، بالاخره توانست به عنوان عضو دائم به «ناتوی شرقی» راه یابد.   ایران بعد از مخالفت اعضا و در واقع دو قدرت شرقی با عضویت دائمش در سازمان همکاری شانگهای در سال ۲۰۰۶، سال ۲۰۱۵ یعنی همزمان با انعقاد برجام هم با

نگاهی به مواضع طرفین توافق اخیر تهران و آژانس نشان می‌دهد که دو طرف از ماوقع سفر «رافائل گروسی» به تهران راضی‌اند.   رسانه‌ها و سیاسیونِ سابقا مخالف توافق هسته‌ای به صورت کلی دو رویکرد را در قبال توافق با آژانس در پیش‌گرفتند؛ برخی تمجید و گروهی توجیه.   در تمجید توافق، «فریدون عباسی» رئیس