تخته‌گاز دولت انقلابی و گردنه ایذایی

بلافاصله بعد از کسب رای اعتماد نمایندگان مجلس، وزرای ۴۰ و ۴۱ ساله کابینه سیزدهم راهی وزارتخانه‌های کار و اقتصاد شدند تا به سرعت رتق و فتق امور را به دست بگیرند و یک لحظه را هم از دست ندهند. دوربین صدا و سیما هم از قبل در محل این وزارتخانه‌ها حاضر بود تا تصویرگر این حرکت وزرای جوان و پرانگیزه باشد.

این حرکت برای بعضی یادآور تعجیل روحانی برای ارائه لیست کابینه یازدهم به مجلس نهم بود که بلافاصله بعد از مراسم تحلیف صورت گرفت؛ کاری که رئیسی هر چه تلاش کرد نتوانست انجام دهد و کشمکش‌ها و سهم‌خواهی‌های آشکار و پنهان حامیانش کار چیدمان کابینه را به تاخیر انداخت.

با وجود ضرب‌آهنگ سریع روحانی برای تشکیل دولت، مهار تورم، به انجام رساندن برجام و … روزهای پایانی دولت او مضاف بر اینکه مانند روسای جمهوری قبلی کشدار و ملال‌آور سپری شد، با فشارهای شدید اقتصادی، از هم گسیختگی امور و ناامیدی اکثر مردم همراه بود.

در صحنه خوش استقبال و بدبدرقه سیاست ایران برای دولت‌ها، تخته‌گاز رفتن‌های اینچنینی برای نمایش و عملیات ایذایی شاید موقتا به چشم آید اما دردی را دوا نخواهد کرد. به عبارت دیگر و با توجه به سرنوشت دولت‌های پیشین باید گفت «دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است.»

امید خاتمیان