یک سئوال جدی درباره نتایج پارالمپیک

با پایان پارالمپیک۲۰۲۰ توکیو و مقایسه نتایج آن با رقابت‌های المپیک، این سوال بار دیگر و این بار به طور جدی‌تر مطرح شده که چرا ورزشکاران پارالمپیک نتایج بهتری در حوزه ورزش حرفه‌ای نسبت به ورزشکاران عادی کسب کرده‌اند؟

ایران توانست با ۲۴ مدال که رنگ ۱۲ تایشان طلایی است، ۱۱ نقره و یک برنز، پارالمپیک را با مقام سیزدهمی به پایان برساند. این درحالی است که تا روز یکی مانده به آخر ایران در مقام دوازدهم جدول بود و روز آخر به دلیل نداشتن ورزشکار سیزدهم شد.

ایران توانست در این دوره بهترین نتیجه را طی ۱۶ دوره پارالمپیک کسب کند. این در حالی است که بسیاری از ورزشکاران حرفه‌ای کشورمان در مسابقات المپیک حتی نتوانستند نتیجه متوسطی کسب کنند و برخی از آنها جزو رتبه‌های آخر شدند.

ماحصل این وضعیت رتبه بیست و هفتمی ایران در المپیک توکیو با ۳ طلا، ۲ نقره و ۲ برنز بود یعنی افت ۲ پله‌ای نسبت به المپیک ریو (۲۰۱۶) و ۱۵ پله‌ای نسبت به المپیک لندن (۲۰۱۲)

درباره دلایل تفاوت وضعیت مدال‌آوری ایران در المپیک و پارالمپیک دیدگاه‌های مختلفی مطرح است. برخی می‌گویند توجه به ورزش جانبازان از دلایل تقویت عمومی حوزه ورزش معلولان در کشور بوده که همچنان آثارش را در پارالمپیک‌ها نشان می‌دهد. از طرفی این دیدگاه نیز وجود دارد که فشارهای وارده بر معلولان در کشور ما به دلیل نبود حمایت‌های لازم و امکان زیست شهری حداقلی برای افراد کم‌توان، سبب ایجاد انگیزه مضاعف نزد آن‌ها شده تا در صحنه‌های جهانی افتخارآفرینی کنند.

در مجموع در توکیو ۲۰۲۰ انتظارات از بسیاری رشته‌های ورزشی چندان برآورده نشد اما پارالمپیکی‌ها در ژاپن گل کاشتند، شعار «معلولیت محدودیت نیست» را نه به عنوان یک کلیشه بلکه یک حقیقت معنا کردند و با مدال‌های رنگین و افتخاراتی که برای کشورمان کسب کردند موجب شادمانی ایرانیان شدند. از سوی دیگر انتظار می‌رود که مانند ورزشکاران المپیکی به ورزشکاران پارالمپیکی نیز توجه شود و هدایای مساوی ورزشکاران عادی برای افتخارآفرینان ایرانی در نظر گرفته شود.