قرض بگیریم اما …

ایران مامن : این‌روزها در هر محفل، جمع خانوادگی یا حتی خلوت عاشقانه‌ای سخن از تورم و دلار و طلا و بورس و خلاصه پول است. خوشایند نیست اما واقعیت این است که معیشت یا همان راز بقا، بدل به دغدغه اصلی مردمان این سرزمین شده است.

در این میان برخی برای جا‌نماندن از قافله، برای تمدید اجاره خانه، برای خرید وسیله‌ای که برایش ماه‌ها پس‌انداز کرده‌اند و حالا دو برابر شده؛ ناچار به گرفتن قرض و وام روی می‌آورند.

اگر کسی آنقدر دل بزرگی دارد که حاضر است سرمایه‌اش را در اختیار ما بگذارد تا کمتر متضرر شویم؛ بد نیست به این نکات دقت کنیم.

– مطمئن باشید فرد مذکور بلد است با پول و سرمایه‌اش کارهایی بهتر از قرض دادن به شما بکند. کارهایی که سود -یا دست کم حفظ سرمایه- برایش به ارمغان بیاورند. اینکه پولش را در اختیار شما می‌گذارد یک لطف است. قدردان باشید نه طلبکار.

-برای بازگرداندن این پول، برنامه‌ی درست و دقیقی داشته باشید و تلاش کنید همیشه قبل از زمانی که اعلام کرده‌اید قرضتان را ادا کنید. بی‌توجهی شما نه تنها بر ضرر مالی قرض دهنده می‌افزاید بلکه به بهای از بین رفتن اعتماد او تمام می‌شود. با اعتماد آدم‌ها بازی نکنید.

-سعی کنید هنگام ادای قرض، هدیه کوچکی که ناشی از سپاسگزاری شما‌ است تدارک ببینید. هر چه نباشد کارتان راه افتاده و احتمالا سودی عایدتان شده، پس به حسن نیت فرد قرض دهنده  احترام بگذارید.(حتی با خودتان فکر کنید اگر بنا بود وام بگیرید چقدر باید به بانک پس‌ می‌دادید؟ اینگونه قضاوت منصفانه‌تری خواهید داشت)

-اگر نمی‌توانید قرض‌تان را یک‌جا ادا کنید، نگذارید دوره استقراضتان طولانی شود. هر چه در توان دارید صادقانه بازگردانید. نگویید «وضعش خوبه و این پولا براش چیزی نیست.»

مطمئن باشید هرفردی با هر توان مالی برای پولش برنامه‌ای دارد. یا حتی مشکلاتی دارد که شاید نیاز نبیند برای شما توضیح دهد. هر فردی برای آنچه دارد زحمت کشیده است. کاری نکنید که همین اندک افراد ساده‌دل نیز سنگدل و بی‌تفاوت شوند.

در نهایت اگر به کسی قرض داده‌اید یا از کسی قرض گرفته‌اید، اجازه ندهید عملی که اساسش بر پایه‌ی دلسوزی و محبت و دوستی بوده؛ سبب ناراحتی و از بین رفتن روابط شود. آن‌را صادقانه مدیریت کنید.