دهلی و طالبان؛ وحشت هند از همدستی همسایگان

هند بازیگری است که بیشترین تهدیدات را بعد از روی کار آمدن طالبان از جانب افغانستان احساس می‌کند. با توجه به تسلط طالبان بر کابل، سران هند بر این باورند تهدید منسجمی از سوی چین، پاکستان و افغانستان برای منافع این کشور شکل گرفته است.

به گزارش ایران مامن، امتناع چین از مذاکرات مرتبط با حل اختلافات مرزی، افزایش حملات گروه­ های تروریستی و گسترش تحرکات سازمان اطلاعات پاکستان بر این باور دامن زده است. با تغییر رئیس آی‌اس‌آی (سرویس اطلاعاتی پاکستان) و غلبه نگرش‌های امنیتی-نظامی بر سیاسی در ساختار این نهاد اطلاعاتی مهم نگرانی‌های هند از قبل هم بیشتر شده است.

به ادعای هند مجموعه رویدادهایی در نقاط مرزی این کشور به خصوص منطقه جامو و کشمیر در جریان است که از راه‌اندازی تهدید امنیتی یکپارچه و هماهنگ از سوی چین، پاکستان و طالبان حکایت دارد. مقام­ های امنیتی این کشور به شواهدی اشاره کرده ­اند که مرور کلیات آن‌ها می ­تواند حائز اهمیت باشد.

اول اینکه به باور رهبران هند، از زمان تصرف کابل به دست طالبان، فعالیت گروه ­های تروریستی در منطقه جامو و کشمیر افزایش قابل توجهی یافته و با دستگیری یکی از عوامل آی‌اس‌آی در دهلی، برخی از حملات و برنامه­ های پاکستان افشا شده است. به گفته هندی‌ها گروه­ های متعددی مسئولیت حملات اخیر را بر عهده گرفته ­اند اما هماهنگی آن‌ها با سازمان اطلاعات پاکستان مشهود است. گفته می‌شود که هدف این حملات ایجاد ترس و وحشت در میان اقلیت­ ها و وادار کردن مردم برای خروج از منطقه بوده است.

بر اساس ادعای مقامات امنیتی هند، تغییر الگوی جمعیتی منطقه و تقویت روایت پاکستان در رأس اهداف اسلام‌آباد قرار دارد؛ تحرکاتی که بعد از تسلط طالبان بر کابل شدت گرفته و نمود آن نیز افزایش حملات پهپادی پاکستان است.

دومین نشانه از منظر هند، تغییر رفتار پکن است. به ادعای هند، بعد از قدرت­‌گیری طالبان، چین سیزدهمین دور از مذاکرات مرزی سطح بالای دو طرف را رها و مستمر بر تحرکات نظامی خود افزوده است؛ مذاکراتی که در چند سال گذشته برای حل اختلافات و مناقشات مرزی دو طرف طرحی شده بود.

از دید هندی‌ها بخش ­هایی از گذرگاه (Kongka) در امتداد بزرگراه (G 219) که تبت و سین کیانگ را به هم وصل می ­کند به دست چین اشغال شده است. دره «دپسانگ» از دیگر مناطقی است که دو طرف بر سر مالکیت آن اختلاف دارند. دپسانگ در نزدیکی گذرگاه قراقوم قرار دارد و ادامه اشغال آن از سوی چین می­ تواند به استمرار تهدید جاده (DS-DBO) هند منتهی شود. به اعتقاد دهلی، پکن اخیراً رویکرد تهاجمی­ تری نسبت به نقض حاکمیت و قلمرو خود اتخاذ کرده و در سال‌های اخیر چندین توافقنامه مرتبط با حل‌وفصل اختلافات مرزی خود با همسایگانش را نقض کرده که نمونه آن کنار گذاشتن توافقنامه ۲۰۰۳ منطقه تبت است.

در ضلع سوم هند مدعی است چین و پاکستان نه‌تنها به شیوه ­ای هماهنگ از طالبان حمایت می­ کنند بلکه این گروه را وادار کرده ­اند بر منطقه جامو و کشمیر تمرکز کند. در این رابطه القاعده بازوی فعال نقشه آن‌ها در جامو و کشمیر محسوب می­ شود. علاوه ­براین از تسلط طالبان بر کابل دیدار افسران و مقام­ های نظامی چین و پاکستان به صورت ملموسی افزایش یافته و شواهد متعددی از برنامه ­ریزی و هماهنگی‌ها برای افزایش فشارهای نظامی به هند وجود دارد.

با خروج آمریکا از افغانستان، چین هر چند به جهت سرمایه‌گذاری­ گسترده اقتصادی در منطقه تلاش بسیاری برای همراهی با دولت طالبان و سایر گروه‌های تروریستی جهت مهار آن‌ها به کار بسته اما طالبان تهدیدی قابل‌توجه برای پکن هم محسوب می‌شود.

برخی از ناظران با اشاره به اینکه افزایش قدرت‌گیری طالبان می‌تواند باعث تشدید موج اسلام‌گرایی در مناطقی چون سین‌کیانگ چین شود، بر این نکته تاکید دارند که پکن در تلاش است تا با حرکتی پیش‌دستانه کنترل تحولات این منطقه را در اختیار خود بگیرد. گفتنی است با خلاء امنیتی ایجاد شده در منطقه بسیار بدیهی است که اختلافات چین و پاکستان با هند در رابطه با گروه‌های تروریستی و مناطق مورد اختلاف مرزی اوج خواهد گرفت.