بسیارند یهودیانی که با صهیونیسم سنخیتی ندارند

اظهارات امام جمعه اصفهان در روز قدس در خصوص یهودیان موجب شد تا متنی «از باب رفع اتهام نسبت به ساحت مقدس قرآن کریم» در اختیار ایران مامن قرار گیرد که شرح آن را در ادامه می‌خوانیم:

بسم الله الرحمن الرحیم

نماینده محترم ولی فقیه و امام جمعه محترم اصفهان

با سلام و تحیّت

احتراما در پاسخ به اظهارات جنابعالی در خطبه نماز جمعه مورخه ۹/۰۲/ ۱۴۰۱ مصادف با روز قدس و اینکه فرموده اید: «از منظر قرآن قوم یهود و بنی اسرائیل خنگ‌ترین مخلوقات خداوند هستند، بر همین اساس انگلیس و آمریکا از یهودی‌ها به منظور جاسوسی استفاده می‌کنند.» با توجه به آنکه این سخن با آیات قرآن تناسبی ندارد و از باب رفع اتهام نسبت به ساحت مقدس قرآن کریم دلایلی هر چند موجز به حضورتان تقدیم می گردد.

اولا، قرآن کریم همواره نوع و حقیقت انسان بماهو انسان را مورد تکریم قرار داده است و می فرماید: «وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ» (اسراء/۷۰) در این آیه شریفه تکریم یک امر نسبی نیست بلکه یک امر نفسی است و منشأ این کرامت نیز خداوند حکیم است. علهذا این تکریم شامل همه انسان ها می شود و نه تنها دین، مذهب، نژاد، رنگ و اقلیم و … در آن اثری ندارد، بلکه ملاک های برتری حقیقی مانند تقوا، علم، جهاد و … نیز در آن نقشی ندارد.

امام صادق (ع) در تفسیر آیه فوق نیز خلقت انسان را در اوج کمال و اوج عقل و تشخیص تعریف نموده و فرمایند: «کَمَالُ الْخَلْقِ لِلْإِنْسَانِ وَ کَمَالُ الْحَوَاسِّ وَ ثَبَاتُ الْعَقْلِ وَ التَّمْیِیزِ وَ إِطْلَاقُ اللِّسَانِ بِالنُّطْقِ» (تحف العقول، ص۴۷۰)

بنابراین خداوند نوع انسان را به نیکوترین وجه آفرید و از هرگونه نقصی مبرّا ساخت و اینکه فرموده اید خداوند قوم یهود را «خنگ» آفریده با آیات قرآن در تعارض آشکار است. «لَقَدْ خَلَقْنَا الانْسَانَ فِی احْسَنِ تَقْوِیمٍ‌» (التین/۴) و آیه «الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْءٍ خَلَقَهُ» (سجده/۷)

ثانیا، خداوند مسلمانان را نسبت به توهین و به کاربردن القاب ناپسند حتی نسبت به بت های مشرکین نهی کرده است. «وَلَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ» (انعام/۱۰۸)

امام صادق (ع) طی نامه ای به اصحاب و شیعیانشان، که بر ممارست و دقت و عمل کردن به آن، تاکید می‌کردند فرمودند: «وَ إِیَّاکُمْ وَ سَبَّ أَعْدَاءِ اللَّهِ حَیْثُ یَسْمَعُونَکُمْ … وَ مَنْ أَظْلَمُ عِنْدَ اللَّهِ مِمَّنِ اسْتَسَبَّ لِلَّهِ وَ لِأَوْلِیَاءِ اللَّهِ» بپرهیزید از اینکه به دشمنان خدا دشنام دهید آن هنگام که دشنام مى‏شنوید … و چه کسی ظالمتر از آنکه موجب دشنام گویی به خدا و اولیای او شود؟ (کافی، ج۸، ص۲)

قرآن از نیکی کردن به پیروان دیگر ادیان که موجب قتل یا اخراج و ظلم به مسلمانان نشده اند نه تنها منعی ندارد بلکه به رفتار منصفانه و عادلانه با آنها توصیه نموده است. «لَا یَنْهَاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ یُقَاتِلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَلَمْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ دِیَارِکُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ» (ممتحنه/۸)

همچنین قرآن کریم پیامبر (ص) را به تعامل با اهل کتاب و اجتماع بر مشترکات ادیان ابراهیمی که همان عبادت خداوند یکتاست و همچین جدال احسن با یهودیان و مسیحیان دعوت نموده و می فرماید. «قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ کَلِمَهٍ سَوَاءٍ بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِکَ بِهِ شَیْئًا» (آل عمران/۶۴)، «وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْکِتَابِ إِلَّا بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ» (عنکبوت/۴۶)

حسن ابراهیم از مورخان مشهور عرب در همین زمینه می‌گوید: «پیامبر (ص) در مقابل بدرفتاری یهودیان صبور بود و از نفاقشان چشم می‌پوشید و آنها را با مسلمانان برابر می‌گرفت و به آداب و رسوم دینی آنان احترام می‌گذاشت. بر پیمان‌هایی که با یهودیان بسته بود، استوار بود و اگر یکی از یهودیان برخلاف پیمان رفتار می‌کرد، تنها به مجازات او اکتفا می‌کرد و دیگران را به گناه او نمی‌گرفت، چنان که درباره کعب بن اشرف و سلام بن ابی حقیق که به مسلمانان خیانت کرده بودند، همین روش را به کار بست و متعرض یهودیان دیگر نشد. … در واقع، رفتار پیامبر (ص) با یهودیان بسیار ملایم‌تر از رفتار وی با مردم قریش و دیگر قبایل عرب بود.» (حسن ابراهیم ۱۳۶۲ ش، ج ۵، ۱۴۸)

واقدی نیز در «المغازی» در رابطه با این حُسن معاشرت پیامبر (ص) با یهودیان چنین نقل می‌کند: «چون پیامبر (ص) به مدینه آمدند، یهودیان همگی با او هم پیمان شدند و آن حضرت هم عهدنامه‏هایى میان خود و آنها نوشت و هر گروهى از ایشان را به هم پیمانان آنها ملحق نمود و میان خود و ایشان امان نامه‏اى قرار داد و شروطى برای آن ذکر کرد، از جمله آن شروط این بود که، یهودیان کسى را علیه پیامبر (ص) یارى نکنند.» (محمدبن عمر الواقدی ۱۴۰۹ق، ج ۱، ۱۷۶)

ثالثا، موضع برخی از آیات قرآن نسبت به خیانت مکرّر یهودیان هم عصر پیامبر (ص) و تسرّی آن به کل جامعه ی یهودیان و بنی اسرائیل از دلیل قرآنی، روایی، عقلی و عقلایی برخوردار نمی باشد فلذا دلیل اخص از مدعا است. 

قرآن کریم از بنی اسرائیل و نعمتی که خداوند در برهه ای از زمان نصیب آنان ساخته و تفضل آنان بر عالمیان (به علت طولانی بودن مدت استخلاف و رسالت برای آن قوم) و از وراثت شرق و غرب و وعده نیکوی خداوند بر بنی اسرائیل به سبب پاداش صبری که در برابر فرعونیان داشتند (در عصر قبل از ظهور عیسی ع) سخن گفته است. «یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ» (بقره/ ۴۷)؛

«وَأَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِینَ کَانُوا یُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَمَغَارِبَهَا الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا ۖ وَتَمَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ الْحُسْنَىٰ عَلَىٰ بَنِی إِسْرَائِیلَ بِمَا صَبَرُوا ۖ وَدَمَّرْنَا مَا کَانَ یَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَقَوْمُهُ وَمَا کَانُوا یَعْرِشُونَ» (اعراف/۱۳۷)

رابعا، در سیره پیامبر صلى الله علیه و آله و اهل‌ بیت علیهم السلام و نیز روایات منقول از آنان موارد متعددى از مراوده نیکو و احسان به اهل ذمه به چشم مى‌خورد؛ پیامبر (ص) نسبت به تکریم اهل ذمه می‌فرمایند: «من ظلم معاهداً و کلفه فوق طاقته فانا خصمه یوم القیامه» (البَلَاذُری ۱۹۵۶ م، فتوح البلدان، ج ۱، ۱۹۲) «هر کس به یکی از معاهدین اسلام [اهل ذمه]، ستم روا دارد و بالاتر از طاقت او تکلیفی بر او تحمیل کند، در روز قیامت من خودم دشمن او خواهم بود.»

امیرمومنان علی (ع) در نامه ۴۶ نهج البلاغه ماموران اخذ جزیه را به خوش رفتاری با اهل ذمّه توصیه نموده و می‌فرماید: «فَالْبَسْ لَهُمْ جِلْبَاباً مِنَ اللِّینِ» این سخن کنایه از رعایت کرامت اهل ذمّه است.

بنابراین حفظ کرامت اهل‌کتاب در اسلام واجب شمرده شده و احترام اسلام به اهل ذمّه تا آنجا است که به یک فرد یهودی اجازه می‌دهد با امام مسلمانان به مخاصمه بپردازد و از وی طلب بیّنه نماید، همچنان که این موضوع در داستان زره امیرالمومنین علی (ع) در زمان خلافتش و ادعای مرد یهودی نسبت به آن زره، حاکم جامعه اسلامی را به محکمه شریح قاضی کشاند. (المنتظری ۱۳۸۰، نظام الحکم فی الإسلام، ج ۱، ۴۲۲)

جناب حجّت الاسلام طباطبایی نژاد امام جمعه محترم اصفهان، با توجه به دلایل قرآنی و روایی فوق و عدم صحت انتساب سخنان ارائه شده به ساحت مقدس قرآن در خطبه های نماز جمعه ی روز قدس در خصوص یهودیان و بنی اسرائیل و واضح البطلان بودن آن، به احتمال زیاد منظور جنابعالی از یهودیان و بنی اسرائیل غده سرطانی صهیونیسم جهانی است که البته از حُمقاء هستند ولی لازم به تذکر است که بسیاری از یهودیان ایران و جهان نه تنها با رژیم آپارتاید صهیونیستی سنخیّتی ندارند بلکه آن را رژیمی فاسد و خونخوار می دانند. فلذا از جنابعالی خواهشمندم به نحو مقتضی نسبت به شفاف سازی و اصلاح بیانات ایراد شده اقدام فرمایید.

وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى

اقل الطلاب سیدعلی شایگان

۱۰/۰۲/۱۴۰۱