اجبار جواب نمی‌دهد

بسیاری از خردمندان باور دارند که باید به طیفی از روحانیت در حاکمیت و جمعی از مقلدان قشری و پیروان آتش به اختیار آنان، توحید و قرآن آموخت. توحید و قرآن آموختن به این طیف و مریدانشان، کار معنوی‌گرایان، آگاهان و روشنفکران خردگرای جامعه است.

به نظر می رسد این طبقه، برای خود، وظیفه ی اجتماعی و عمل سیاسی و کارکرد و رفتار فردی از جمله در قضیه حجاب و اعلام بیزاری و بگیر و ببندها و توقیف خودرو ها و توقف خدمات و پلمب کردن مغازه ها و … و پیش از آن اعترافات تلویزیونی و … حتا بالاتر از ابلاغ و تکلیف و رفتار پیامبر ، قایل شده اند.

خداوند در قرآن خطاب به مخاطبان می گوید:
الف- فاعلموا اَنما علی رسولنا البلاغ المبین، بدانید که بر پیامبر، جز آن که روشن و آشکار، حکم خدا را ابلاغ کند، تکلیفی نخواهد بود.(مائده/ آیه ۹۲)
ب- ما علی الرسول الا البلاغ ، بر پیامبر ، جز ابلاغ و تبلیغ ، تکلیفی نیست. (مائده/ آیه ۹۹)
ج- قل لست ُ علیکم بوکیل، ای پیامبر به مردم بگو که من نگه بان شما نیستم. (انعام/ آیه ۶۶)
د- لستَ علیهم بمسیطر ، بمصیطر، پیامبر تو بر مردم، سیطره نداری ، که به ایمان آوردن مجبورشان کنی. (غاشیه/ آیه ۲۲)
و- قل لا اسئلکم علیه اجراً، بگو که ای مردم، من مزد رسالت و تبلیغ دین را از شما نمی خواهم. (انعام/ آیه ۹۰)
ی- …..

اجبار جواب نمی دهد و چاره ی کار دگرگونی ساختاری فرهنگ ، آموزش ، سیاست، اقتصاد جامعه و حوزه ی قدرت است.

۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۲