بیمارستان‌هایی که شفای رایگان می‌دهند اما درد پزشک و پرستار خود را دوا نمی‌کنند

«بیمارستان‌های دولتی جای بهتری برای بیماران فرودست خواهد بود»؛ این وعده و حتی ادعایی است که در دوره‌های مختلف مطرح شده به خصوص بعد از راه افتادن بیمه سلامت در دولت قبل و به تازگی هم معاون درمان وزارت بهداشت اظهار داشته وزیر طی ابلاغیه‌ای همه را مکلف کرده که هزینه بستری بیش از ۳۰ میلیون هموطن ایرانی رایگان باشد؛ البته طی این ابلاغیه بستری بیمارانی که در چهارچوب نظام ارجاع صورت می گیرد رایگان خواهد بود.

«دکتر سعید کریمی» همچنین در مورد بسته‌های خدمات بیماران خاص و صعب العلاج اظهار داشته اعتبارات این صندوق از ۵ هزار میلیارد تومان به ۷ هزار میلیارد تومان افزایش داشته و ۱۰۰ نوع بیماری را نیز پوشش می دهد.

با این حال، اظهارنظرهای صاحب‌نظران حوزه بهداشت و درمان و گزارش برخی رسانه‌ها در هفته‌های اخیر می‌گوید نظام مربوطه حتی از علاج دردهای کارکنانش نیز عاجز است چه رسد به شفای رایگان بیماران.

«دنیای اقتصاد» درباره اظهارات معاون پرستاری وزیر بهداشت درباره کمبود حدود ۷۰ هزار نفر نیروی پرستاری در تمام بخش‌ها به نقل از «محمد میرزابیگی» رئیس سازمان نظام پرستاری نوشته است: روزانه پنج تا ۶ پرستار و ماهانه بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ پرستار از کشور مهاجرت می‌کنند. هر چند این آمار را بیشتر برآورد می‌کنند به دلیل اینکه ممکن است خیلی از پرستار‌ها گواهی‌نامه دریافت نکنند، اما آنچه اعلام رسمی شده، مشخص می‌کند، سالانه حدود ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ پرستار به کشور‌های اروپایی و به تازگی به کشور‌های حوزه خلیج‌فارس، چون قطر و امارات و‌… می‌روند.

در بخشی از گزارش میدانی این روزنامه آمده است: زنان پا به ماه در بخش نشسته‌اند روی صندلی‌های پلاستیکی و منتظرند که نوبت‌شان شود. آن‌ها کلافه‌اند و مدام بلند می‌شوند و قدم می‌زنند و دوباره می‌نشینند. همچنان نوبتشان نمی‌شود. این شرایط در حالی است که فرزندآوری جزو اولویت‌های نظام است. …با این حال مامای این بخش به ما شرح می‌دهد: «گاهی ما فقط دو ماما هستیم که ناگهان با ۸ تا ۹ زایمان هم‌زمان روبه‌رو می‌شویم، در این وضعیت بحرانی واقعا نمی‌دانیم چه کاری باید انجام دهیم.» تهویه فضا با کندی کار می‌کند. دو مامای این بخش با اضافه کاری‌های اجباری روبه‌رو هستند.

علاوه بر این‌ها «فارس» به نقل از دکتر «محمد رئیس زاده» رئیس سازمان نظام پزشکی اعلام داشته است: میانگین جهانی مرگ مادران باردار به ازای هر ۱۰۰ هزار تولد زنده، ۲۰۰ نفر است، در صورتی‌که این آمار در کشور ما در طول ۴۰ سال نزدیک به ۲۰ در هر ۱۰۰ هزار تولد زنده رسید که یک دهم آمار جهانی است. در مطالعاتی که در کشور صورت گرفته سن متوسط مادران فوت‌شده ۳۰ تا ۳۵ سال و عمدتاً در زایمان اول بوده. در این میان ۴۵ درصد ناشی از  تخصص کافی نداشتن کادر پزشکی است. آمار دیگری که مهم است  این که در ۱۷ درصد موارد، دسترسی نداشتن به متخصص زنان باعث مرگ مادر شده است.

در همین پیوند، اظهارات رئیس بیمارستان فیروزگر تهران در خبرگزاری «مهر» چنین بازتاب یافته است: مگر یک بیمارستان چند نفر نیروی پرستاری دارد که بعد از خروج ۵۸ نفر آنها، بتواند خدمات با کیفیت به بیماران ارائه بدهد. وقتی مطالبات بیمارستان‌ها با تأخیرهای چند ماهه پرداخت می‌شود و تعرفه‌ها غیرواقعی است و کارانه‌های پرستار و پزشک هم هر چند ماه یکبار به حساب آنها واریز می‌شود، نمی‌توان توقع داشت که انگیزه‌ای برای ماندن داشته باشند.

نقل مصائب بهداشت و درمان علاوه بر رسانه‌ها در صحن علنی مجلس هم تکرار شده و «مسعود پزشکیان» نماینده تبریز و وزیر بهداشت دولت دوم اصلاحات علاوه بر اشاره به دلایل مهاجرت پزشکان اظهار داشته در بیمارستان دولتی از بیمار ۲۰۰ میلیون می‌گیرند تا عملش کنند، پس چرا دولت جلویشان را نمی‌گیرد؟! …شما نمایندگان مجلس پایتان را در بیمارستان دولتی بگذارید و ببینید چه بلایی سر مردم می‌آورند، اصلا به بیماران نگاه نمی‌کنند.