حاکمان صریحتر با زنان سخن بگویند

هیچ چیز بدتر از سیگنال‌های متناقض نیست؛ چه در روابط دوستی، چه زناشویی و چه میان حاکمان و شهروندان

حذف تصاویر دختران از کتاب ریاضی سال سوم دبستان یک اتفاق نیست بلکه یک پیام است؛ همانطور که سیاه و سفید کردن چهره هنرپیشه‌های زن یک سریال صدا و سیمایی. پیام هم روشن است اما وقتی روی فرکانس‌هایی کاملا متضاد می‌افتد نتیجه سیگنال‌هایی مبهم می‌شود.

این یک ایده است که زنان را جز از مشاغل خاص چون پزشکی، پرستاری، آموزگاری و … باید دور نگه‌داشت و به خانه‌ها بازگرداند؛ ایده‌ای که موافقان و مخالفان خود را دارد و البته صریح و روشن است. اما حذف چهره و هویت زنانه با گفته‌هایی چون لزوم مشارکت زنان در اقتصاد، سیاست، امور مدنی و … سازگار نیست.

اگر هم سیاست و دیدگاه این نیست که باید درباره ارسال چنین پیام‌هایی به سطح جامعه تصمیم‌گیری شود. به عبارت بهتر شترسواری دولا دولا نمی‎‌شود.

به همین خاطر انتظار بیجایی نیست که حاکمان صریحتر با زنان سخن بگویند و بگویند از آنان چه می‌خواهند؛ نظیر تصمیمی که در مشهد گرفته شد و رسما دوچرخه سواری زنان در این شهر ممنوع شد.

ایران مامن