با دعا می‌شود کرونا را درمان کرد؟

«محمدتقی فاضل میبدی» استاد حوزه و دانشگاه درباره ارتباط دعا و کرونا می‌گوید: نمی‌توان گفت دعا اثر مستقیم بر مداوای کرونا دارد ضمن اینکه میان دعا و درمان کرونا هیچ رابطه علی و معلولی نیست همانند آنچه میان واکسن با بیماری وجود دارد.

اگر بخواهیم دامنه دعا را آنقدر گسترش بدهیم که عنوان شود هر کس دعا بخواند کرونا نمی‌گیرد درست نیست اما مشخصا روحیه قوی و نبود ترس، ایمنی بدن را بالا می‌برد و دعا عامل ایجاد این روحیه و ایمنی بخشیدن به بدن است. چنانچه شاهدیم افراد درگیر با امراض صعب‌العلاج یا سرطان توانسته‌اند با روحیه و امید با بیماری مبارزه کنند.

روانشناسی دعا

عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه در علم روانشناسی ثابت شده که داشتن یا نداشتن روحیه در فرد بیمار، عامل افزایش یا کاهش مقاومت مقابل بیماری است، اظهار داشت: به طور معمول میان دینداران و عابدان، نیروی امید به خداوند و معنویت بیشتر از افرادی است که ماتریالیست بوده و اعتقادی به ماورای طبیعه ندارند؛ موضوعی که «الکسیس کارل» طبیب و نویسنده مشهور فرانسوی در کتاب نیایش خود به آن اشاره و عنوان می‌کند نیایش علاوه بر اینکه آرامش به وجود می‏آورد، به طور کامل و صحیح در فعالیت‏های مغزی انسان یک نوع شکفتگی و انبساط باطنی ساخته و گاه قهرمانی و دلاوری را تحریک می‏کند.

بشر می‏کوشد از راه دعا نیروی محدود خود را با توسل به منبع نامحدودی چون خدا افزایش دهد. وقتی ما دعا می‏خوانیم خود را به قوه پایان‌ناپذیری که تمام کائنات را به هم پیوسته متصل و مربوط می‏کنیم. قسمتی از آن نیرو به حوایج ما اختصاص می‌یابد. به صِرف همین استدعا، نواقص ما تکمیل می‏شود و با قدرتی بیشتر و حالتی بهتر از جای بر می‏خیزیم.

فردوسی هم می گوید بکوشیم تا رنج‌ها کم کنیم/ دل غمگنان شاد و بی‌غم کنیم/ بسازید و از داد باشید شاد/ تن آسان و از کین نگیریم یاد؛ این شعر حکیمانه است که عنوان می‌کند اندیشه بد ناامیدی به‌وجود می‌آورد.

دعا از این جهت که به انسان روحیه می‌دهد باعث و عامل شادی، نشاط و روحیه قوی می‌شود و تاثیر مستقیمی بر سلامتی افراد دارد چرا که سیستم ایمنی را بالا می برد. لذا به بیماران کرونایی هم توصیه می شود ناامید نشوند و از بیماری نترسند تا بر بیماری غلبه کنند. بنابراین دعا تاثیرگذاری روحی و معنوی بسیاری برای غلبه بر بیماری دارد و پس از درمان دارویی، مستحکم کننده دوره درمان است.

دعا ارزش است نه روش

این استاد حوزه و دانشگاه، یادآور شد: دعا در حق دیگری، منتقل کننده انرژی مثبت است اما شرایط خاص خود را دارد چنانچه شاهدیم بسیاری از دعاها در وضعیت بیماری شخص نتیجه بخش نبوده است.

اینکه فردی بدون رعایت شرایط خاص و پروتکل‌های بهداشتی به بالین بیمار می‌رود کار بسیار غلطی است و ضمن اینکه باعث بدبینی سایر اقشار جامعه می شود اثر مثبتی بجای نمی گذارد چرا که اگر کسی به خود انرژی مثبت ندهد دیگری نمی‌تواند کاری برای او انجام دهد.

این باور که دعا به عنوان علت اثر طبی دارد قابل قبول نیست اما به عنوان اینکه به فرد روحیه و امید می دهد و باعث تقویت سیستم ایمنی می شود پذیرفتنی است.

در بیمارستانی در شهر مسکو، قبل از ورود به بیمارستان اتاقکی قرار داشت که هر کسی می‌خواست وارد بیمارستان شود از آن عبور می کرد. پرسیدم این اتاقک برای چیست که جواب دادند به نوعی کلیسا است و عیادت‌کنندگان، همراهان و بیماران را با انرژی و روحیه راهی می‌کند. سعی می‌کنند رابطه بیمار با دعا را حفظ کنند تا از آن انرژی بگیرد.

استاد حوزه و دانشگاه با یادآوری اینکه دعا در همه فرهنگ ها و مذاهب ریشه دارد، ادامه داد: دعا به طور ذاتی یک ارزش است و روش نیست. به این معنا که صرف وصل شدن و دعا کردن، موضوعیت و ارزش پیدا می‌کند خواه بیمار بهبود یابد یا نه. متاسفانه در جامعه ما دعا و سمبل‌های دعا را روش در نظر می‌گیرند نه ارزش.

 گفت و گو از فاطمه دهقان نیری