شادی کرونایی و عشق بی‌قید و شرط

بخاطر شرایط روحی و فشار روانی که بر کل دنیا حاکم است فقط می‌شود برای شادی‌های لحظه‌ای برنامه‌ریزی کرد.

الان، خیلی از مردم بخصوص در کشور ما بیش از اوضاع خودشان نمی‌توانند به چیز دیگری فکر کنند. پس دوره، دوره به خود فرورفتن است و زمانِ مطالعه همه آن‌چیزهایی که سال‌ها نیمه‌کاره رهایشان کرده بودیم و فرصتی برای به پایان رساندشان.

وضعیت طوری است که باید یک جعبه شکرگزاری تهیه و داخلش را از وسایلی که حالمان را خوب می‌کند پرکنیم. این جعبه بسته به خلاقیت فردی هر کسی می‌تواند متنوع و متفاوت باشد و محتویات آن از عطری که از آن خاطره خوب داریم تا عکس، کارت پستال و …

روی برگه‌ای که می‌تواند درون این جعبه قرار گیرد از فردی تشکر کنیم که به تازگی کاری برایمان انجام داده که حالمان را خیلی خوب کرده است. از خدا تشکر کنیم که مشکلمان را به واسطه آن فرد حل کرده است.

در این میان، بعضی هم به فکر عشق و عاشقی می‌افتند و معدودی به‌خاطر شرایط کرونایی این عشق را متوجه خدا می‌کنند؛ این نوع عشق اما دردسرساز است و یکی از مشکلات آن بی‌قیدی و شرطی است.

مشکل اعتماد به قید شرط این است که همیشه چیزهایی هست که ما نمی‌فهمیم؛ چیزهایی که به اندازه کافی سریع اتفاق نمی افتد و طوری که ما می‌خواهیم تمام نمی‌شود.

وقتی حال پدرم بد شد ما بشدت برای سلامتیش دعا کردیم. دعاهای بسیاری خواندیم از خدا تمنا کردیم که سلامتیش را برگرداند و به پدرم اجازه زندگی بدهد اما پدرم راضی به خواست خدا بود.

آ‌نطوری که من می‌خواستم اوضاع پیش نرفت. اگر من اعتمادی به قید شرط داشتم به خدا می‌گفتم ای خدای بی‌رحم چرا دعاهایم را بدون جواب گذاشتی اما حقیقت این است که که خداوند به دعاهایم جواب داد فقط نه آن‌طوری من می‌خواستم.

آیا آن‌قدر عاقل هستید که جواب‌های خدا را با اینکه مطابق خواسته شما نیست قبول کنید؟ این خدا یک خدای مقتدر است و ما نمی‌توانیم دلیل همه اتفاق‌هایی را که می افتد بفهمیم. ایمان یعنی اعتماد به خدا وقتی همه چیز بی معنی است. همیشه سوالات بی جواب وجود دارد.