ممکن است کسی کشته شدن مردم در جریان پدیده ی زمین لرزه را عذاب بداند و عذاب را استعاره ای از دوری و نافرمانی آنان از خداوند به حساب آورد. یا ممکن است کسی این پدیده را زمینه ی سعادت ابدی کشته شدگان در سایه ی نزدیکی آنان به رحمت ایزدی بداند

زمین لرزه ی پنج و هفت دهم ریشتری بامداد دوازدهم مهر ماه ۱۴۰۰ در اندیکا، ایذه و مسجدسلیمان در شرق خوزستان و چلگرد در چهار محال و بختیاری ۲۰ زخمی برجای گذاشت و به چهار هزار واحد مسکونی روستایی در این ۲ استان خسارت وارد کرد.   خردمندان پرسیده اند که «آیا ناسازگاری منطقی و

بخاطر شرایط روحی و فشار روانی که بر کل دنیا حاکم است فقط می‌شود برای شادی‌های لحظه‌ای برنامه‌ریزی کرد.   الان، خیلی از مردم بخصوص در کشور ما بیش از اوضاع خودشان نمی‌توانند به چیز دیگری فکر کنند. پس دوره، دوره به خود فرورفتن است و زمانِ مطالعه همه آن‌چیزهایی که سال‌ها نیمه‌کاره رهایشان کرده