نگاهی فانتزی به مساله «حاکمیت دوگانه»

روزنامه جمهوری اسلامی هفته گذشته در یادداشتی که مورد توجه بسیاری از رسانه‌ها قرار گرفت نوشت در کشور ۲ دولت حکمرانی می‌کند و «کنسرسیوم مافیا» به جان مردم افتاده تا شیره جانشان را بمکد.

وضعیت «حاکمیت دوگانه» به معنای تضاد میان سیاست‌ نهادهای انتخابی و انتصابی را مدت‌ها است اصلاح‌طلبان، طرفداران احمدی‌نژاد و دولتی‌های حامی روحانی فریاد می‌زنند.

از سوی دیگر، وجود دو دولت در یک کشور تداعی کننده اوضاع کشورهایی مثل لیبی، سوریه و یمن است.

با این حال، اوضاعی که این روزها در کشور به چشم می‌خورد این پرسش را مطرح می‌سازد که وجود ۲دولت با مرزهای مشخص حاکمیت، سیاستگذاری و مسئولیت چگونه می‌توانست باشد؟

در یک تصور کاملا فانتزی می‌شد دسته‌ای از مردم و سیاسیون به کشور انتخابی و مابقی به کشور انتصابی مهاجرت کنند؛ مانند وضعیتی که در آمریکا حکم‌فرما است و مردم بخاطر شرایط متفاوت مدنی، اقتصادی، قانونی و … بین ایالت‌ها دست به مهاجرت می‌زنند.

در جدی‌ترین موضوع مرتبط با اوضاع اقتصادی و زندگی مردم یعنی تحریم‌های آمریکا، بعضی در‌به‌در به دنبال راهی برای مذاکره‌اند و گروهی می‌گویند مذاکره یعنی وادادگی و تسلیم که عایدی هم برای مردم نخواهد داشت.

در سوی دیگر بعضی اعتقاد دارند کشور نیاز به «ایمنی گله‌ای» در مقابله با کرونا دارد. عده‌ای بر طبل درمان مدرن می‌کوبند و در مقابل، حامیان درمان سنتی طرف مقابل را تخطئه و حتی تکفیر می‌کنند.

اوضاع به گونه‌ای است که در مورد هواشناسی هم صدای واحدی به گوش نمی‌رسد؛ دیروز معاون حفاظت و بهره‌برداری آب منطقه‌ای تهران در مورد سیلاب هشدار داده و همزمان سازمان هواشناسی اعلام کرده خطر سیلاب پایتخت را تهدید نمی‌کند.

با توجه به این وضعیت و به شرط اینکه این مطالب دال بر تجزیه‌طلبی و تهدید امنیت ملی و تمامیت سرزمینی قلمداد نشود، ایده حاکمیت دوگانه و انتقاد به آن جای تامل بیشتری می‌یابد.