امید برای شکفتن در پساکرونا

کرونا از لحظه آمدن و تا اکنون که بعضی می‌گویند دارد زیر تابش مستقیم آفتاب تابستان کم‌رمق می‌شود تا چند ماه دیگر با شدت و حدت بازگردد هنوز پدیده‌ای پیچیده در ابهام است.

کرونا فصل جدیدی را در زندگی‌مان که بسیار حایز اهمیت است، آغاز کرد. این ویروس، این مهمان ناخوانده تمام برنامه‌های دنیا را مختل ساخت. با این حال ما امیدواریم که زودتر اوضاع و احوال جهان با تغییرات بسیار بهتری نسبت به دوران ماقبل کرونا متحول گردد.

بالاخره روزی کرونا از زندگی‌مان رخت خواهد بست یا فرسنگ‌ها دور خواهد شد. آن روز بسیار دیر نیست. چنین روزی را باید روز جهانی وداع با کرونا یا به زانو‌ درآمدن هر چیزی در برابر علم نامید. دنیا باید بیش از هر زمانی سر تعظیم بر درگاه متعالی علم فرو آورد. باید از همان ابتدا پایگاه علم و دانش را در مدرسه و دانشگاه‌ها استوارتر ساخت و با امید و ایمان پله‌های ترقی و پیشرفت را در عرصه علم، دانش، تکنیک و فن‌آوری طی کرد.

سالیان سال بود که بخاطر اوضاع نامراد اقتصادی‌مان به اشتباه برتری ثروت بر علم بر ما آشکار گردیده بود. اما اکنون همگی باید بر اصل ارجحیت علم بر ثروت مهر تایید بزنیم و ثروت را به صورت شبانه‌روزی و بی‌وقفه در حال خدمتگزاری به علم ببینیم.

امید است که پس از رفتن کرونا برای همیشه دست به دست هم بدهیم و نیکوکارانه و خداپسندانه در دوردست ترین آبادی‌های‌مان مدرسه‌هایی بسازیم و دانشگاه‌ها تنها مکانی برای وقت‌گذرانی و اشتباه نباشد. مدرک‌گرایی از بین برود و با امید فراوان بذر علم و دانش در وجود دانشگاهیان پاشیده شود. معلمان و استادان بزرگوار در این راه سهم بسیار زیادی خواهند داشت.

کرونا و کسانی که بیشتر فداکاری کردند

باید همچون کشورهای مدرن و پیشرفته دنیا معلمی در راس مشاغل شریف دیده شود و از همه لحاظ معلمان مورد حمایت قرار بگیرند؛ باشد که نسلی وارسته، فروتن، دانشمند در هر زمینه‌ای از جمله در عرصه درمان به جامعه تحویل بدهند.

در دوران اوج کرونا که شاهد بیماری و مرگ بسیاری از همنوعانمان در سرتاسر دنیا بودیم، متوجه شدیم که بسیاری از قربانیان پزشکان، پرستاران و دیگر کارکنان زحمت‌کش و جان برکف درمان‌اند. علاوه بر این‌که این نازنینان فرشتگان نجات بودند و تا واپسین نفس‌های پربرکت‌شان برای زندگی‌مان جنگیدند، خود شهامت‌مندانه در این مسیر جان باختند.

امید است که پس از پایان یافتن دوران سخت و خفقان کرونا در هر جای دنیا برای نجات جان انسان‌ها بویژه مسن‌ترها که بیشتر در معرض بیماری‌ها قرار می‌گیرند، بهترین درمانگاه‌ها و بیمارستان‌ها با بهترین امکانات ساخته گردد. حاذق‌ترین کادر درمان در هر بیمارستانی باشند که دیگر نه تنها کرونا بلکه ویروس‌های مشابه کرونا نتوانند قلدری کنند.

امید است ما همه انسان‌ها در هر جای دنیا با هر زبان، نژاد، دین و آیینی متحد باشیم و دوستدار یکدیگر بمانیم. تقریبا تمام دنیا یکصدا به قصد سرکوب ویروس جانکاه کرونا در قرنطینه بسر برد. پس از وداع ناگزیر کرونا یعنی هنگامی که علم ما فرزندان شایسته آدم، پوزه‌اش را به خاک مالید، در هر نقطه‌ای که از سرزمین بی‌انتهای خداوند مهربان به‌سر می بریم، همچون اعضای یک بدن، در هر هنگامی چه شادی و چه غم کنار هم باشیم.

باید نشان بدهیم که ما آدم‌زاده‌های شایسته و نمایندگان راستین پروردگار روی زمینیم. برای یکدیگر بجای آرزوی مرگ، آرزوی تندرستی و شادابی کنیم. پس از رخت بربستن کرونا هر جایی که همنوعی را دیدیم، کوچکترین همدلی با او می‌تواند یک لبخند محبت آمیز و سرشار از امید بیافریند.

در پساکرونا چگونه از قرنطینه خارج شویم؟

در زمان کرونا در خانه ماندیم. پس از پایان کرونا به دیدار بزرگان‌مان برویم . به آنان ارادت خالصانه‌مان را نشان بدهیم. ما باید به عنوان آفریده‌های برگزیده خداوند به حقوق دیگر آفریدگان خدا از جمله حیوانات، گیاهان و دیگر زمینی‌ها و اصلا خود زمین احترام بسیار زیادی بگذاریم.

امید است که در هر جای دنیا به‌ویژه در ایران عزیزمان  پیوند دوستی و همکاری بین مردم و مسوولان به‌وجود بیایید و نه تنها در همچین موقعیت‌هایی بلکه در دیگر مواقع مردم و مسوولان دلسوزانه و فعالانه تا رفع بحران و بازگشت دوباره امید در جامعه در کنار یکدیگر بمانند.

بیایید بعد از کرونا نیز بهداشت فردی را رعایت کنیم. ورزش و جنب و جوش داشته باشیم. می توانیم با کمترین امکانات یک تغذیه سالم داشته باشیم و یک نه محکم به دخانیات و مشروبات الکلی که برای سلامتی‌مان مضر است بگوییم. آرزوی ما همه این است که با رفتن کرونا دیگر مشکلات نیز که شاید کمترین ارتباطی نیز با کرونا ندارند، رفته رفته از بین برود. جهانی به‌دور از فقر، جنگ، خونریزی و توحش می خواهیم. جهانی سرشار از عشق، ایمان ، امید، صلح و آزادی، خواستنی و دوست‌داشتنی است.

خداوندا ایمان‌مان به تو کاسته نشود و یاری‌مان ده که دنیای پس از کرونای‌مان را به زیبایی بیاراییم.