«هلیا»، برچسب اجتماعی و حقوق کودک

تصور کنید در عالم نوجوانی دست به خلافی زده‌اید –تجربه‌ای که بعضی از ما در کوله‌بار خود داریم- فیلم شما با چهره و نامتان منتشر شده و همه جا صحبت شما و خلافتان است. در آن سن و سال چه طور از شوک روحی این ماجرا خارج می‌شوید؟ چند سال طول می کشد تا اثرات این تروما را از زندگیتان پاک کنید؟

هر چند حمل سلاح سرد و استفاده از آن جرم است و رفتارهای خشنی مانند آنچه میلیون‌ها نفر در کلیپ زد و خورد دختران در اصفهان دیدند، قابل دفاع نیست، اما در همه جای دنیا نوجوانان متناسب سن خود، از سر کنجکاوی یا در فرایند استقلال‌یابی از والدین ممکن است به سمت بزه‌های اجتماعی کشیده شوند. در اغلب موارد هم این رفتارها پایدار نیست و فرد به مرور  به مسیر اصلی زندگی باز می گردد.

چه چیزی مانع بازگشت فرد به مسیر عادی زندگی می شود؟ برچسب زدن به او؛ اینکه یک رفتار نوجوان را به عنوان هویت او تعریف کنیم و او را در این هویت جدید گرفتار سازیم؛ کاری که شبکه‌های اجتماعی با بازنشر مکرر ویدئو و نشان دادن چهره این نوجوان به خوبی از عهده‌اش بر آمده‌اند.

در حالی که حتی نشان دادن چهره متهمان جرم است، شبکه‌های مجازی به چه حقی چهره این نوجوان را نشان می‌دهند؟ چرا قوای قهریه برای احقاق حقوق این فرد و حفاظت از حیثیت او وارد میدان نمی شود؟ مسئولیت آسیبی که به این نوجوان و آینده او وارد می شود، بر عهده چه کسی است؟