سنوار؛ جنگ‌آوری که در یک روز تبرئه و اسطوره شد

«یحیی سنوار» فرمانده شاخص حماس که تنها هفتاد روز از رسیدنش به جانشینی «اسماعیل هنیه» در راس شاخه سیاسی این گروه مقاومت می‌گذشت، چهارشنبه بیست و پنجم مهرماه در منطقه رفح غزه در درگیری مستقیم و به نوعی تن به تن با نظامیان اسرائیلی به شهادت رسید.

سنوار که طراح اصلی عملیات «طوفان الاقصی» شناخته می‌شد، از دید بسیاری خطرناک‌ترین چهره حماس برای اشغالگران شناخته می‌شد و به همین خاطر بعد از انتشار خبر شهادت وی، بسیاری در اراضی اشغالی امیدوار شدند که با مرگ عامل حملات هفتم اکتبر، سربازان اسرائیلی از غزه به خانه بازگردند هر چند رهبران تل‌آویو آشکارا اعلام کرده‌اند در جبهه شمال و صحنه درگیری با حزب الله لبنان حاضر به آتش‌بس نیستند.

بعد از شهادت سنوار در بسیاری از رسانه‌ها و نزد کاربران مسلمان شبکه‌های اجتماعی توصیفاتی مانند «فرمانده از جان گذشته»، «ایستاده زیر آوار»، «مجاهدی فراتر از اسطوره»، «مبارزی تاریخ‌ساز» و … درباره وی عنوان شد، حال آن که تا پیش از آن سنوار تحت تاثیر فضاسازی‌های رسانه‌ای چهره‌ای مشکوک ترسیم شده بود که با راه‌اندازی جنگ در غزه عامل اجرای اهداف «بنیامین نتانیاهو» در منطقه بوده است.

در چارچوب این فضاسازی‌ها، وی که ۲۳ سال در زندان‌های رژیم محبوس و به زبان عبری مسلط شده بود متهمِ اصلی کشاندن ایران، لبنان، یمن و نیروهای مقاومت عراق به جنگ و درگیری قلمداد می‌شد.

رسانه‌های صهیونیستی نیز سنوار را متهم می‌کردند که نه تنها گروگان‌های اسرائیلی بلکه همه مردم غزه را به عنوان سپر انسانی ماجراجویی‌های خود قرار داده و با قساوتی بی‌حد و حصر ماشین تروریسم و خشونت را روشن نگاه داشته است.

ثبت و انتشار آخرین لحظات زندگی سنوار نشان داد که نه او جاسوس بوده و نه از ترس مرگ مخفی شده بلکه متفاوت با دیگر رهبران شاخه سیاسی، کف میدان جنگ و در نزدیک‌ترین فاصله با اشغالگران صهیونیست حاضر بوده است.

با تبرئه سنوار از این اتهامات، حتی از آخرین تلاش‌هایش برای پرتاب سنگ و چوب به سمت پهپاد اسرائیلی جهت از کارانداختن آن تعابیری چون «مقاومت تا آخرین نفس» صورت گرفت تا وی در ابتدای مسیر اسطوره‌سازی جبهه مقاومت قرار گیرد.

از نگاه بسیاری، ارتش اسرائیل به بهای قدرتنمایی، خطایی مهلک را در زمینه تبلیغاتی و روانی مرتکب شد. معمولا غربی‌ها به خصوص آمریکایی‌ها در مواقعی اینچنین، چنین خطاهایی را مرتکب نمی‌شوند چون از تبعات آن آگاهند و دیگر هرگز اجازه «چگواراسازی» از دشمنانشان نمی‌دهند.

در جریان حمله به اقامتگاه «اسامه بن لادن» در ابوت آباد پاکستان که سال ۲۰۱۱ اتفاق افتاد، هیچ تصویری از لحظه کشتن این دشمن شماره یک آمریکا منتشر نشد و در نهایت حتی نگذاشتند بن لادن دفن شود و وی را به دریا انداختند تا مدفنی نداشته باشد. در عوض، تصویری هالیوودی از «باراک اوباما» و همراهانش ارائه دادند که عملیات حذف بن لادن را به اصطلاح رهبری می‌کردند.

در زمان «دونالد ترامپ» هم همین اتفاق افتاد و رئیس جمهوری سابق آمریکا کوشید بیشترین مانور را روی کشتن «ابوبکر البغدادی» بدهد و هیچ تصویری هم از عملیات منتشر نشد بلکه آمریکایی‌ها به خصوص خود ترامپ روایتگری این ماجرا را به کل در دست گرفتند.

از این منظر، اگر اسرائیلی‌ها بیشتر از حامی اصلیشان یعنی آمریکا آموخته بودند، چنین خطایی مرتکب نمی‌شدند که اجازه اسطوره‌سازی از سنوار را با نمایش آخرین لحظات زندگیش بدهند؛ مبارزی که با دست قطع شده و حتی با سنگ و چوب هم دست از مقاومت نکشید.